Aktualizacja: 25.01.2015 19:07 Publikacja: 24.01.2015 09:00
Foto: Fotorzepa/Marek Obremski
Nie czarujmy się. Nie my decydujemy o naszych losach. Pytanie brzmi: kto nimi naprawdę steruje? Rząd światowy, Grupa Bilderberg, George Soros? Anonimowe autorytety? A może ludzie z pokoju obok?
Jednym z podstawowych zarzutów, które krytycy realnego socjalizmu stawiali temu systemowi, było spostrzeżenie, że wytworzył on społeczeństwo antyobywatelskie. Termin „homo sovieticus" stanowi zaprzeczenie wszelkich cnót obywatelskich. Kojarzy się przede wszystkim z niewolnikiem, a więc z kimś, kto jest pozbawiony politycznej podmiotowości.
W takiej kondycji był przeciętny mieszkaniec każdego kraju bloku wschodniego (chociaż uwaga ta chyba bardziej się odnosi do ówczesnych republik sowieckich niż Polski lub Węgier). Homo sovieticus nie interesował się sprawami publicznymi – ze strachu i swoistej wygody. Towarzyszył temu również brak świadomości politycznej. A aparat władzy o taki stan rzeczy bardzo dbał, bo przecież żeby zachować swoją pozycję, nie mógł dopuścić do jakichkolwiek przejawów niezadowolenia społecznego.
Mimo że coraz więcej wiemy o lesie, ten wciąż nie przestaje nas zaskakiwać.
„Shadow Labyrinth” to gratka dla boomerów: platformówka jak z lat 80.
Geniusz nie musi być dziedziczny, czego dowodzi lektura książki Christophera Rothko „Mark Rothko. Od środka”.
Choć „Znajomi i sąsiedzi” utrzymani są w formule „pożreć bogatych”, to twórcy sympatyzują z bohaterem-krezusem.
Od miesięcy nie widziałem nic ciekawszego od filmu „Szczęśliwy Lazzaro”. Wróciłem z niego natchniony.
Wspiera edukację, lokalne społeczności oraz pracowników w ich trudnych życiowych momentach. Od 35 lat duński holding VKR – właściciel marek VELUX oraz spółek siostrzanych konsekwentnie pokazuje, że kapitał społeczny jest tak samo ważny jak kapitał finansowy.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas