Tak orzekł WSA w Bydgoszczy 28 kwietnia 2009 r. ([b]I SA/Bd 125/09[/b]).
Klub sportowy, który uczestniczył w rozgrywkach zawodowej ligi koszykówki, podjął współpracę z zagranicznym partnerem, co zaowocowało sprowadzeniem do polskiego klubu profesjonalnych koszykarzy z zagranicy. Oprócz umowy transferu polski klub zawarł z zagranicznym kontrahentem umowę o przeniesienie prawa do wizerunku jednego z pozyskanych zawodników.
W trakcie kontroli organy podatkowe uznały, że umowa przeniesienia prawa do wizerunku zawodnika była pozorna, a suma wypłacona przez klub zagranicznemu kontrahentowi była w rzeczywistości wynagrodzeniem za grę zawodnika w polskim klubie. Świadczy o tym to, że klub wypłacał zawodnikowi światowej klasy bardzo niskie wynagrodzenie miesięczne, które było niejako rekompensowane przez wysokie należności z tytułu przeniesienia prawa do wizerunku. Tym samym organ zakwalifikował wynagrodzenie zagranicznego kontrahenta jako należność za świadczenia o charakterze podobnym do rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=962E226DDC3EC2EFD71B941DF9E848E4?id=115893]ustawy o CIT[/link]. Z uwagi na brak umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską i krajem rezydencji kontrahenta polski klub powinien był pobrać u źródła 20 proc. CIT od kwoty wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi.
Klub uznał, że podatek z tytułu cesji prawa do wizerunku powinien być zapłacony za granicą, w związku z czym wniósł skargę do WSA.
Sąd ją oddalił. Uznał, że dysproporcja między klasą zawodnika a jego miesięcznym wynagrodzeniem z tytułu gry w klubie a także brak precyzji w ustaleniach umowy dotyczącej cesji prawa do wizerunku świadczą o tym, że organy podatkowe prawidłowo uznały, że cała suma wypłacona zagranicznemu kontrahentowi odnosi się do wynagrodzenia za grę zawodnika w polskim klubie i powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o CIT.
