[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA stwierdził, że skarga jest zasadna, i uchylił zaskarżoną decyzję. Przypomniał, że aby wydatek mógł być kosztem, musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu i dotyczyć poszczególnego źródła, a z drugiej strony nie może się znajdować w tej grupie wydatków, które wyraźnie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
Przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów trzeba zatem brać pod uwagę zarówno przeznaczenie wydatku (jego celowość i racjonalność), jak i potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów.
Z problematyką kosztów uzyskania przychodów ściśle wiąże się też kwestia dokumentowania wydatków. Zarówno fakt poniesienia wydatku, jak i związek wydatku z przychodem może być w toku postępowania wykazywany za pomocą każdego dowodu odpowiadającego warunkom stawianym przez przepisy prawa procesowego.
Inicjatywę dowodową w toku postępowania powinien przejawiać podatnik. Nie zwalnia to jednak organu z obowiązku podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Poszukiwanie i ujawnianie dowodów oparte jest na zasadzie legalności i jawności, a dowodem w sprawie podatkowej jest wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, o ile nie jest to sprzeczne z prawem (art.180 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EFA190CDC602BCC43D3D91FF1AA210A0?id=176376]ordynacji podatkowej[/link]).
[wyimek]Ciężar wykazania związku wydatków z przychodem spoczywa na podatniku [/wyimek]