Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0E6C95869ED22484408482727AB4D420?id=163433]ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. DzU z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.)[/link] zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie dróg gminnych należy do zadań własnych gminy.
W tym celu gmina podejmuje najpierw uchwały przeznaczające określone tereny na budowę dróg w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, następnie nabywa własność tego gruntu dla takiego zamierzenia i podejmuje działania w celu budowy.
[srodtytul]Tylko zadania publiczne[/srodtytul]
Warto pamiętać, że gmina jako jednostka sektora finansów publicznych zobowiązana jest do przestrzegania [link=http://]ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DzU nr 157, poz. 1240)[/link]. Jak wynika z jej treści, wydatki jednostki samorządu terytorialnego mogą służyć wyłącznie sfinansowaniu zadań publicznych tej jednostki wynikających z przepisów prawa.
Oznacza to, że w ramach gospodarki finansowej organom gminy wolno tylko tyle, na ile pozwalają im ustawy. Potwierdzają to liczne wyroki. Przykładowo wskazać można chociażby [b]wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z 17 marca 2000 r. (I SA/Lu 31/2000) czy wyrok NSA z 20 marca 1998 r. [/b]