[b]Orzekł tak WSA w Gdańsku w wyroku z 2 lutego 2010 r. (I SA/Gd 920/09).[/b]
Podatnik złożył do urzędu skarbowego zeznanie PIT-37, w którym wykazał nadpłatę. W tej samej dacie złożone zostało również zeznanie PIT-36L z wykazaną kwotą do zapłaty. Wpłacona kwota stanowiła różnicę między wartościami wynikającymi z PIT-36L i
PIT-37. Organ dokonał zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowej, dzieląc ją na należność główną i odsetki za zwłokę od tej zaległości. Podatnik zakwestionował sposób rozliczenia, w efekcie czego sprawa trafiła do WSA.
Ten, rozstrzygając powstały spór, rozpoczął od przypomnienia, że zgodnie z art. 62 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link], jeżeli na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet podatku, począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności, chyba że podatnik wskaże, na poczet którego zobowiązania dokonuje wpłaty.
Zasada ta doznaje modyfikacji w sytuacji, gdy oprócz zaległości podatkowej na podatniku ciąży również obowiązek uiszczenia odsetek za zwłokę, a przy tym wpłacona przez podatnika kwota nie pokrywa całości należności fiskalnych. Wówczas przy rozliczaniu dokonanej wpłaty obowiązuje zasada proporcjonalności zawarta w art. 55 § 2.
