Sąd stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Istota sprawy sprowadzała się do usunięcia przed organem administracji sporu o prawo do świadczenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w zaktualizowanej wysokości.
WSA przypomniał, że tryb ustalania i aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste został uregulowany w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B8C7E0948EEB81C715B2B77F3DD8AC38?id=175872]ustawie o gospodarce nieruchomościami[/link], która przewiduje dwustopniową procedurę rozstrzygania sporów o ustalenie opłaty.
Procedura ta ma mieszany charakter: w pierwszym etapie – administracyjny, w drugim zaś sądowy. Z art. 77 ust. 1 zdanie 1 tej ustawy wynika, że wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie.
Właściwy organ zamierzający dokonać aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej winien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty do 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości.
W tym stadium postępowania ustawodawca przewidział jednak ochronę użytkownika wieczystego przed nieuzasadnionym wypowiedzeniem opłaty, wprowadzając uprawnienie do złożenia do SKO w terminie 30 dni od otrzymania wypowiedzenia wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości.
Skutkiem prawnym niezłożenia takiego wniosku jest obowiązywanie nowej wysokości opłaty zaoferowanej w wypowiedzeniu.
