Brak wymaganych dokumentów nie wyklucza zerowej stawki

[b]Tak orzekł WSA w Łodzi w wyroku z 15 lipca 2010 r. (I SA/ Łd 531/10).[/b]

Polska spółka z o.o., zajmująca się sprzedażą nowych samochodów, sprzedała auto klientowi. W momencie sprzedaży nie było pewne, czy pojazd zakupi niemiecka firma leasingowa, czy osoba fizyczna. Samochód wyjechał z salonu na własnych kołach, a w Niemczech został pierwszy raz zarejestrowany. Nie został sporządzony dokument potwierdzający wywóz pojazdu poza terytorium Polski.

Spółka opodatkowała tę transakcję jako sprzedaż krajową, bowiem na mocy wyroku sądu powszechnego za stronę tej transakcji uznano osobę fizyczną. Wystąpiła następnie do organu podatkowego z pytaniem, czy ta transakcja jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (WDT).

Spółka twierdziła, że tak, mimo braku dokumentu wywozu, ponieważ wszelkie dane, które znajdować się powinny w takim dokumencie, można znaleźć w innych dokumentach, które powstały w związku ze sprzedażą. Powołała się przy tym na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości określające zasadę neutralności VAT.

Organ, opierając się na art. 42 ust. 5 i art. 106 ust. 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link], wskazał, że analizowana transakcja powinna być opodatkowana stawką krajową.

Nie zostały bowiem spełnione wymogi formalne związane z wystawieniem dokumentu wywozu oraz wymagane w tej sytuacji wystawienie trzech egzemplarzy faktur dokumentujących sprzedaż nowego środka transportu osobie niezarejestrowanej dla celów VAT.

Sąd uchylił interpretację. Stwierdził, że spełniona jest najważniejsza przesłanka, wskazująca, że transakcję można uznać za WDT: wymóg dostarczenia towaru z terytorium jednego państwa UE na terytorium innego państwa UE.

Jeśli fakt ten jest bezsporny, nie ma znaczenia niespełnienie wszelkich warunków formalnych, związanych z wystawieniem określonego w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT dokumentu wywozu. Jeśli tylko z powodu niespełnienia warunków formalnych odmówiono by zastosowania zerowej stawki, oznaczałoby to naruszenie zasady neutralności VAT.

[i]Autorka jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Krzysztof Gil, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)[/b]

Spór w tej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy gdy wykonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy (nowych środków transportu) jest bezsporne, możliwe jest opodatkowanie jej stawką krajową tylko z tego powodu, że nie dochowano określonych w krajowej ustawie o VAT wymogów formalnych (brak dokumentu wywozu i niewystawienie trzech faktur VAT).

Nie ulega wątpliwości, że błędne wdrożenie regulacji wspólnotowych w zakresie VAT, prowadzące do sprzeczności norm prawa krajowego z normami dyrektywy 2006/112/WE, uprawnia do bezpośredniego stosowania regulacji zawartych w tej dyrektywie [b](tak ETS w wyrokach C-8/81, C-103/88, C-41/74 czy też C-6/64).[/b]

Zgodnie z art. 138 ust. 2 lit. a dyrektywy państwa członkowskie zwalniają z podatku m.in. określonego rodzaju transakcje dostawy nowych środków transportu wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty.

Unormowania dyrektywy nie zawierają analogicznych do polskich regulacji dotyczących wymogów formalnych dla zastosowania tego zwolnienia. Nie oznacza to jednak, że regulacje ustawy o VAT są niezgodne z przepisami wspólnotowymi. W świetle bowiem z pkt 59 preambuły dyrektywy państwa członkowskie powinny mieć możliwość, w pewnych granicach i na pewnych warunkach, wprowadzania lub utrzymywania specjalnych środków stanowiących odstępstwo od dyrektywy, aby uprościć pobór podatku lub zapobiec niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania.

Należy jednak zauważyć, że wymogi formalne dla zastosowania zwolnienia (zerowej stawki) do określonej transakcji powinny być proporcjonalne do celu, jakiemu służą (zasada proporcjonalności). Oznacza to, że powinny zapewnić zwolnienie/opodatkowanie tą stawką każdej transakcji, która spełnia wymogi merytoryczne transakcji WDT, uniemożliwiając jednocześnie unikanie/uchylanie się przez podatników od opodatkowania poprzez nieuprawnione stosowanie zwolnienia do transakcji podlegających opodatkowaniu [b](por. wyrok ETS C-409/04).[/b]

[b]W wyroku C-146/05 ETS[/b] zwracał uwagę, że przepis krajowy, który uzależnia w istocie prawo do zwolnienia WDT od podatku od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając wymogów merytorycznych, a w szczególności nie biorąc pod uwagę, czy zostały one spełnione, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku [b](tak też NSA w wyroku z 20 stycznia 2009 r., I FSK 1500/08)[/b].

Skoro więc bezsporne było, że rzeczywiście nastąpiło WDT, to niedopełnienie określonych w ustawie o VAT wymogów formalnych nie może prowadzić do opodatkowania takiej transakcji. Naruszałoby to zarówno zasadę proporcjonalności, jak i zasadę neutralności VAT. Stąd wyrok WSA w Łodzi zasługuje na aprobatę.[/ramka]

WDT Finanse w Firmie Orzecznictwo Sądów i Trybunałów

[b]Tak orzekł WSA w Łodzi w wyroku z 15 lipca 2010 r. (I SA/ Łd 531/10).[/b]

Pozostało 90% artykułu