Zbiorniki na gaz też są obciążone daniną dla gminy

Wartość całej stacji, a więc zarówno część techniczna (instalacje), jak i część budowlana (fundament) stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Tak orzekł WSA w Szczecinie 24 listopada 2011 (I SA/Sz 812/11).

Spółka jest właścicielem kilku stacji gazu ziemnego LNG, które składają się między innymi ze zbiorników służących do magazynowania skroplonego gazu oraz dodatkowych instalacji i urządzeń technicznych. Całość usadowiona jest na betonowych fundamentach.

We wniosku o interpretację przepisów podatkowych oraz w skardze spółka argumentowała, że stacja LNG powinna dla celów podatkowych być rozdzielona na część techniczną (instalacje) i część budowlaną (fundamenty). Obciążona podatkiem od nieruchomości powinna być jedynie wartość fundamentów stacji. Za takim traktowaniem stacji LNG przemawia zdaniem spółki chociażby orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące opodatkowania elektrowni wiatrowych.

Organ podatkowy nie podzielił stanowiska spółki. W jego ocenie, zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podstawą opodatkowania stacji LNG jest wartość całego obiektu, a nie, jak błędnie twierdzi podatnik, jedynie wartość fundamentów.

Sąd oddalił skargę spółki i wskazał, że same zbiorniki do magazynowania skroplonego gazu ziemnego są w myśl przepisów budowlami. Zatem brak jest podstaw do rozdzielania ich od fundamentów dla celów podatkowych. Sąd przychylił się do poglądu organu podatkowego i uznał, że cała stacja LNG, a więc zarówno część techniczna, jak i budowlana jest objęta podatkiem od nieruchomości.

Odnosząc się do argumentów skarżącej dotyczących orzecznictwa sądów w sprawach opodatkowania elektrowni wiatrowych, WSA wskazał lakonicznie, że rozdzielenie takich elektrowni na części budowlane (opodatkowane) i części techniczne (nieopodatkowane) ma uzasadnienie w przepisach, inaczej więc niż w przypadku stacji LNG.

—Wojciech Ruśkiewicz współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Agnieszka Walter

Komentuje Agnieszka Walter, starszy menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)

Omawiane orzeczenie budzi poważne wątpliwości. W komentowanej sprawie przedmiotem sporu była budowla, którą ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Aby zatem dany obiekt mógł być uznany za budowlę podlegającą podatkowi od nieruchomości, musi przede wszystkim być obiektem budowlanym. Pojęcie obiektu budowlanego, które zdefiniowane zostało w prawie budowlanym poprzez wyliczenie obiektów budowlanych (budynek, budowla, obiekt małej architektury), jest niejasne.

Jednak trudno za takie uznać urządzenia techniczne, które w żadnym aspekcie nie powstały w wyniku prac budowlanych. Jedynym wyjątkiem są urządzenia budowlane, czyli urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Na temat możliwości uznania określonego urządzenia technicznego za urządzenie budowlane wielokrotnie wypowiadały się sądy administracyjne (NSA w wyroku z 7 października 2009, FSK 635/08), podkreślając służebną rolę urządzenia technicznego względem obiektu budowlanego. W tym kontekście trudno uznać za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości wszystkie urządzenia techniczne wchodzące w skład stacji gazu LNG.

Przedmiotem opodatkowania jest również budowla sensu stricto, zdefiniowana w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przy czym, jak orzekł ostatnio Trybunał Konstytucyjny (w wyroku z 13 września 2011, P 33/09), przedmiotem opodatkowania mogą być wyłącznie obiekty tożsame z wymienionymi w tym przepisie, również z nazwy. W wyliczeniu zawartym w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego ustawodawca nie zawarł stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego (LNG).

Jakkolwiek poszczególne elementy stacji mogą mieścić się w definicji tak rozumianej budowli, nie daje to podstaw do uznania całej stacji za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Wprawdzie przedmiotem opodatkowania jest budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, to warto pamiętać, że przesłanki te muszą zachodzić łącznie.

Jak orzekł WSA w Białymstoku w wyroku z 15 października 2008 (I SA/Bk 254/08): „w przypadku gdy istnieje tylko związek użytkowy pomiędzy maszynami i urządzeniami posadowionymi na fundamentach a tymi fundamentami, ale nie występuje związek techniczny, budowlę stanowi jedynie fundament”.