Studium zagospodarowania nie można określać wysokości i innych gabarytów budynków

W pierwszym sądowym starciu spółka poniosła porażkę. W kwietniu 2011 r. WSA w Gdańsku oddalił jej skargę na uchwałę w sprawie studium. Powołał się na tzw. władztwo planistyczne gminy, jako że to do niej należy prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy.

W listopadzie 2011 r., wskutek skargi kasacyjnej firmy deweloperskiej, NSA uchylił ten wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA w Gdańsku.  W orzeczeniu  stwierdził, że zgodnie z art. 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w studium podaje się kierunki i wskaźniki zagospodarowania. Parametry zabudowy i gabaryty obiektów określa dopiero plan miejscowy. Wprowadzenie w studium ograniczeń dotyczących m.in. wysokości zabudowy i ilości kondygnacji narusza zasady jego sporządzania i powoduje nieważność  uchwały rady gminy w całości lub w części.

W kwietniu 2012 r. sprawa wróciła do WSA w Gdańsku, który tym razem, związany wykładnią NSA, stwierdził niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały w części odnoszącej się do nieruchomości spółki.

W skardze kasacyjnej  Rada Miasta domagała się oceny, czy ze względu na racjonalną gospodarkę przestrzenną możliwe jest wprowadzanie do studium tych ograniczeń w drodze wyjątku.

Wczoraj NSA orzekł, że takie praktyki są niedopuszczalne.