WSA przypomniał, że zgodnie z art. 215 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885 ]ordynacji podatkowej [/link]organ podatkowy może, z urzędu lub na żądanie strony, prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanej przez ten organ decyzji.
W myśl § 3 tego przepisu na postanowienie w sprawie sprostowania i wyjaśnienia służy zażalenie.
Ponadto, stosownie do art. 239 ordynacji podatkowej w sprawach nieuregulowanych w rozdziale dotyczącym zażaleń, mają do nich odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań. W myśl art. 221 w przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji m.in. przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie od decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym.
Stosując zatem odpowiednio art. 221 ordynacji podatkowej do postępowania zażaleniowego w związku z art. 239 ordynacji, na postanowienie dotyczące sprostowania omyłki przysługuje zażalenie, które winien rozpoznać ten sam organ, który wydał postanowienie, czyli w tym wypadku samorządowe kolegium odwoławcze.
Tymczasem [b]kolegium w postanowieniu pouczyło stronę o przysługującej jej skardze do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Pouczenie to jest błędne, gdyż na postanowienie przysługuje zażalenie, które winien rozpoznać ten sam organ[/b].
Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 52 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C431E3B4F0005B38CA300DF8E5B4B900?id=166935]prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi[/link] skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia.