Leasing użytkowania wieczystego to usługa

Przepisy podatkowe nie przewidują możliwości zawarcia umowy leasingu użytkowania wieczystego gruntów. Jeśli jednak firma ją podpisze, to dla celów VAT będzie traktowana jako usługa

Publikacja: 04.08.2008 08:55

Konrad Piłat

Takie wnioski wynikają z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 31 lipca 2008 r. (III SA/Wa 636/08).

Wyrok był efektem skargi na niekorzystną dla podatnika interpretację. Spółka, która zwróciła się z pytaniem, zawarła umowę leasingu na 15 lat. Na jej mocy oddała do używania budynek, który zbudowała na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. W racie leasingowej zawarta jest zarówno opłata za budynek, jak i grunt. Zdaniem spółki dla celów VAT transakcję tę należy traktować tak, jak świadczenie usług.

Urząd skarbowy nie zgodził się z tym stanowiskiem. Jego zdaniem jeżeli umowa zawiera opcję zakupu, to należy ją traktować jako dostawę towarów. Wynika to z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony albo umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. W tej sprawie istotne jest także brzmienie art. 7 ust. 9 ustawy o VAT. Mówi on, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy, w których wyniku, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Według urzędu skarbowego kontrakt zawarty przez spółkę należy uznać za umowę, której przedmiotem są grunty. Trzeba więc go traktować jako dostawę towarów.

W zażaleniu do izby skarbowej spółka poinformowała, że umowa nie zawiera opcji zakupu. Na dowód załączyła jej kopię. Według spółki nie ma to jednak znaczenia. Zawarta przez nią umowa nie była bowiem leasingiem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (do nich odwołuje się art. 7 ust. 9 ustawy o VAT). To dlatego że prawo użytkowania wieczystego gruntów nie podlega amortyzacji. Ponadto, zdaniem spółki, interpretacja powinna zawierać konkretną odpowiedź na pytanie, bez wprowadzania dodatkowych warunków.

Izba skarbowa nie zmieniła jednak interpretacji. Według niej odpowiedź na to pytanie nie zależy od tego, czy umowa dotyczy gruntów będących własnością spółki, czy eksploatowanych na podstawie użytkowania wieczystego. Izba wskazała także, że możliwe jest udzielenie niejednoznacznej odpowiedzi, jeśli podatnik nie podał we wniosku wszystkich niezbędnych informacji. Dodała, że nie analizowała treści umowy, ponieważ opiera się na stanie faktycznym przedstawionym w pytaniu.

– Z ustawy o CIT wynika, że prawo użytkowania wieczystego gruntu nie może być przedmiotem leasingu. Całkowicie pominięto to podczas wydawania interpretacji – wskazała podczas rozprawy Joanna Subzda, doradca podatkowy, reprezentująca spółkę.

Sąd zgodził się z tymi argumentami i uchylił interpretację. Jego zdaniem organy podatkowe błędnie uznały, że przedmiotem umowy są grunty. Nie ma bowiem wątpliwości, że jest nim prawo użytkowania wieczystego. Sąd zwrócił jednak uwagę, że organy podatkowe nie miały obowiązku analizowania treści umowy. To wymagałoby bowiem przeprowadzenia postępowania podatkowego, którego procedura wydawania interpretacji nie przewiduje. Dokładne opisanie we wniosku stanu faktycznego jest obowiązkiem podatnika.