WSA uwzględnił skargę. Przypomniał, że zgodnie z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=54D927FE69A4C55E2D28A09668C128D1?id=182297]ustawą o podatkach i opłatach lokalnych[/link] opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się obiekty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.[wyimek]Organy powinny korzystać z wszelkich dostępnych środków dowodowych, m.in. oględzin i zeznań świadków[/wyimek]
[b]Zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie i doktrynie do uznania danego obiektu za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest konieczne faktyczne wykorzystywanie nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy bowiem sam fakt jej posiadania przez danego przedsiębiorcę.[/b]
Odnośnie do pojęcia względów technicznych mających uniemożliwiać faktyczne korzystanie z danego obiektu wskazuje się natomiast, iż wyrażenie to nie zostało precyzyjnie zdefiniowane przez samego ustawodawcę, wobec czego należy je rozumieć zgodnie ze znaczeniem wynikającym z języka potocznego i pomocniczo z prawa budowlanego. Nie są przy tym uzasadnione twierdzenia, że tylko określona decyzja odpowiednich organów nadzoru budowlanego może być podstawą do skutecznego wykazania, że w budynku nie może być prowadzona – ze względów technicznych – działalność gospodarcza.
[b]Zdaniem sądu organy podatkowe nie wykonały żadnych czynności dowodowych pozwalających na dokonanie ustaleń faktycznych w zakresie istnienia potencjalnego związku pomiędzy nieruchomościami a prowadzoną działalnością gospodarczą. Z tych względów WSA uchylił decyzję SKO.[/b]
