Darmowe przekazanie części zamiennych nie jest dostawą

Jeżeli podatnik zajmujący się dystrybucją i serwisem maszyn przekaże nieodpłatnie części zamienne w celu umocnienia dobrego wizerunku firmy, to nie będzie to dostawa towarów. Nawet jeżeli przy zakupie tych części był odliczany VAT

Publikacja: 31.05.2010 04:53

Darmowe przekazanie części zamiennych nie jest dostawą

Foto: www.sxc.hu

Red

Jest to bowiem przekazanie związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

[b]Tak orzekł WSA w Poznaniu 22 kwietnia 2010 r. (I SA/Po 165/10)[/b].

Spółka zajmuje się dystrybucją i serwisem maszyn do kruszenia i przesiewania surowców mineralnych. Czasami nieodpłatnie wydaje części jako rekompensatę za przedłużający się czas dostawy czy naprawy maszyny albo gdy po okresie gwarancji ujawni się pierwotna wada produktu.

We wniosku o wydanie interpretacji przepisów podatkowych pytała, czy jest to dostawa, od której powinna wykazać podatek należny, jeśli odliczyła VAT przy zakupie. Wskazała, że nieodpłatne wydania części w oczywisty sposób wpływają na wzrost przychodów, ponieważ są dokonywane w celach marketingowych, aby podtrzymać dobre relacje z klientami i umocnić pozytywny wizerunek firmy.

Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe, bo zgodnie z art. 7 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT[/link] jakiekolwiek przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z jego prowadzeniem jest dostawą towarów. Zdaniem organu za potraktowaniem opisanej sytuacji jako dostawy towarów przemawia również to, że art. 7 ust. 3 wymieniając, kiedy bezpłatne przekazanie towarów nie jest ich dostawą dla celów VAT, nie wskazuje takiego przypadku.

Sprawa trafiła do WSA. Sąd uchylił interpretację. Stwierdził, że organ błędnie zinterpretował art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Tego przepisu nie można łączyć z ust. 3 i 4 i na tej podstawie wnioskować, że tylko bezpłatne przekazania tam wymienione nie są dostawą, a wszystkie inne należy za nią uznać.

[b]W tym wypadku spółka przekazywała towar na cele związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, co powoduje, że nie była to dostawa towarów w świetle przepisów ustawy o VAT. Bez znaczenia jest to, że spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.[/b]

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Monika Wachowiec, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Poznaniu):[/b]

Wyrok zgodny jest z utrwaloną już linią orzeczniczą sądów administracyjnych, które w sposób dość jednolity wskazują, że w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym po 1 czerwca 2005 r. nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest dostawą towarów opodatkowaną VAT (niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu tych towarów, czy nie). Gramatyczna wykładnia tych przepisów nie daje bowiem podstaw do opodatkowania tego typu przekazań towarów.

Organy podatkowe kwestionując to stanowisko, powołują się na konieczność prowspólnotowej wykładni przepisów o VAT. Argumentują, że nowelizacja art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, która weszła w życie 1 czerwca 2005 r., spowodowała odstąpienie w polskich przepisach o VAT od brzmienia analogicznej regulacji art. 16 dyrektywy 2006/112/WE (oraz odpowiadającego mu art. 5 ust. 6 VI dyrektywy).

Nakazują one opodatkowanie wszelkich przekazań towarów, jeżeli podatnik odliczył podatek naliczony związany z tymi towarami (z wyjątkiem przekazania próbek i prezentów o niewielkiej wartości, jeśli jest ono związane z prowadzonym przedsiębiorstwem). To wskazuje zatem na wadliwe wdrożenie przepisów dyrektyw do polskiej ustawy o VAT.

Jednak zgodnie z poglądem ugruntowanym w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w sytuacji gdy odpowiednie przepisy dyrektyw nie zostały wdrożone w przepisach krajowych lub zostały wdrożone niewłaściwie, organy państwa członkowskiego nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie – poprzez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy – obowiązków z niej wynikających (tak np. [b]wyrok ETS z 19 stycznia 1982 r. w sprawie C-8/81 Ursula Becker[/b]).

W związku z tym uznać można (na co wskazują również sądy administracyjne), że gdy podatnik stosuje się do obecnego brzmienia art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (tj. nie opodatkuje VAT nieodpłatnego wydania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem), organy podatkowe nie mogą domagać się opodatkowania tych czynności na podstawie odpowiednich przepisów dyrektyw. Podatnik może bowiem w takim wypadku stosować przepisy krajowe, jeśli są dla niego korzystniejsze.[/ramka]

Jest to bowiem przekazanie związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

[b]Tak orzekł WSA w Poznaniu 22 kwietnia 2010 r. (I SA/Po 165/10)[/b].

Pozostało 97% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów