Lokalizacji inwestycji celu publicznego

Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego ma charakter deklaratoryjny i związany – tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygnatura akt II SA/Go 743/10) w wyroku uchylającym odmowę takiej lokalizacji dla stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie gminy.

Wydający decyzję wójt odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji, argumentując, że maszty zakłócą ład przestrzenny okolicy.

Gdański Sąd Administracyjny stanowiska tego nie podzielił. Wydając decyzję administracyjną, wójt musi oprzeć tę czynność na wyraźnie wskazanej normie prawnej (a nie normie etycznej) i nie wolno mu przekroczyć granic, które ta norma wyznacza. Dlatego – zdaniem WSA – podstawą wydania decyzji odmawiającej lokalizacji inwestycji celu publicznego nie mogą być np. protesty mieszkańców.

Podobnie jest z kwestią zgodności planowanej inwestycji z wymaganiami ładu przestrzennego. Z samej technicznej istoty urządzenia, jakim jest stacja bazowa telefonii komórkowej wyposażona w anteny nadawcze i odbiorcze, wynika konieczność wykonania jej na odpowiednio wysokim maszcie, który musi znacząco przewyższać istniejącą zabudowę.

Przyjęcie innego stanowiska musiałoby prowadzić do wniosku, że w żadnym wypadku nie jest możliwe ustalenie lokalizacji takiego celu publicznego, albowiem maszt anteny stacji zawsze będzie górował nad terenem lub okoliczną zabudową, zawsze zatem wprowadzi jakąś dysharmonię w istniejący sposób zagospodarowania obszaru. Jednakże sama ta okoliczność nie może być podstawą do wydania decyzji odmownej.