[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=356695]Ustawa z 20 maja 2010 roku (DzU nr 98, poz. 626)[/link] nowelizująca m.in. kodeks karny zmieniła przepisy dotyczące zwalczania przestępstwa handlu ludźmi. Weszły one w życie 8 września. Jedną z najważniejszych zmian jest wprowadzenie do [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EA743C1D97A6C9B0E7A0A9ADF7E6787A?id=74999]kodeksu karnego[/link] definicji handlu ludźmi (art. 115 § 22).
Nową treść ustawodawca nadał także art. 240 § 1 k.k., zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega osoba, która mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu przestępstwa handlu ludźmi, nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw.
W tym kontekście pojawia się istotne pytanie o szanse realizacji zadań przez organizację pozarządową La Strada, która opiekuje się ofiarami handlu ludźmi i prowadzi całodobowy telefon zaufania. Fundamentem funkcjonowania La Strady i możliwości udzielania skutecznej pomocy są właściwe relacje między jej pracownikami a ofiarami, oparte na dyskrecji i wzajemnym zaufaniu. La Strada udziela pomocy w każdych warunkach i nie wymusza na ofiarach powiadamiania organów ścigania o popełnionym przestępstwie.
Taki model funkcjonowania jest zrozumiały, gdyż musimy mieć świadomość tego, że osoby pokrzywdzone wymagające opieki mogą się obawiać zemsty ze strony świata przestępczego i dlatego nie są zainteresowane składaniem zeznań obciążających sprawców przestępstw (przynajmniej na początkowym etapie). Zainteresowane są natomiast uzyskaniem opieki psychologicznej i lekarskiej.
Ostatnim etapem pomocy świadczonej przez La Stradę jest rehabilitacja i reintegracja. Rehabilitacja ma za zadanie doprowadzenie ofiary do równowagi psychofizycznej, natomiast reintegracja ma pozwolić jej na odnalezienie właściwego miejsca w społeczeństwie poprzez stałą i pewną pracę, dobre relacje z ludźmi i udane życie rodzinne.
