Transpłciowość – polityczne złoto radykałów

Jeśli ktoś miał jeszcze wątpliwości, że kulturowa wojna wokół płci na stałe weszła do politycznej debaty, to zakończone właśnie igrzyska olimpijskie powinny go ostatecznie przekonać, że tak właśnie jest. Dzieje się to z inspiracji i ku uciesze radykałów z lewa i z prawa.

Transpłciowość jest bardzo poważnym problemem bardzo małej grupy ludzi. Tej pierwszej prawdy nie chcą uznać prawicowi ekstremiści, tej drugiej lewicowi. Tak, istnieją wśród nas osoby, które urodziły się nie w swoim ciele i nauka zna oraz opisuje te przypadki. One istnieją realnie i powodują realne problemy konkretnych ludzi. Czas, by uznali to prawicowi radykałowie. Z kolei ich lewicowi koledzy i koleżanki powinni zauważyć, że rozszerzenie tej kwestii na każdego, kto ma problemy ze swoją seksualnością (zwłaszcza w młodym wieku), może prowadzić do tragedii i dramatów osobistych setek tysięcy nastolatków (i nie tylko) oraz do fatalnych politycznych i społecznych konsekwencji. O tych pierwszych mówi i pisze się coraz częściej, ale mnie, jako politologa, bardziej interesują te drugie.

Jak definiować płeć człowieka?

W definiowaniu płci człowieka trzeba brać kilka kryteriów – gonadoforyczne (najważniejsze), metaboliczne, chromosonalne, hormonalne, ale także mózgowe. Natomiast dla ideologów prawicowych liczą się jedynie cechy fenotypowe, a dla lewicowych społeczne. 

Jeśli przyjmiemy prawicową perspektywę, czyli że cała ta kwestia to dziwactwo goszystów i atak na tradycyjne wartości rodzinne, zafundujemy sobie system, w którym pewna część obywateli nie ma zapewnionej pełni praw i żyje w stanie głębokiego cierpienia. To całkowicie sprzeczne z tym, jak powinien działać system polityczny. Jeśli pewna część wyborców żyje w nim w stanie stałej opresji i dyskomfortu, trudno nazwać go demokratycznym, a już na pewno nie liberalno-demokratycznym.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Warzecha: Przemysł przykrywkowy, kolejna odsłona. Czyli o co chodzi Tuskowi ze 100 mld PiS

Teatr, który zaprezentował Donald Tusk ze 100 mld zł, które rzekomo ukradł PiS ma tylko jeden cel: odwrócenie uwagi od tego, co jest teraz realnym problemem wyborców – rosnącej inflacji i podwyżek cen energii czy spodziewanego wzrostu cen wody.

Konsekwencje uległości wobec postulatów lewicy, która mówi, że o tym, czy jest się kobietą czy mężczyzną (bez decyzji odpowiednich ciał złożonych z lekarzy, psychologów, prawników itp.), decyduje wola osoby zainteresowanej, są równie fatalne. I nie chodzi tu tylko o sport.

Jeśli o tym, czy jest się mężczyzną czy kobietą, rozstrzyga akt woli osoby zainteresowanej, to będzie dochodzić do przypadków już notowanych w USA, gdzie męscy przestępcy deklarują, że są innej płci i trafiają do żeńskich więzień, w których krzywdzą kolejne kobiety. To nie domysły i spekulacje – takie przypadki były już opisywane w mediach.

Podobnie jest z kwestiami obecności z toaletach czy szatniach. Mężczyzna deklarujący, że jest kobietą, będzie mógł – po zaakceptowaniu lewicowej perspektywy – wchodzić do przebieralni, gdzie rozbierają się kobiety ze swoimi córkami. Będzie także mógł przebywać w przeznaczonych dla nich toaletach. Czy nie budzi to w entuzjastach jak najszerszego otwarcia się na transpłciowość pewnego niepokoju?

A co z obowiązkiem obrony kraju? Widzieliśmy na własne oczy masową ucieczkę ukraińskich kobiet i dzieci przed rosyjskimi wojskami – mężczyznom władze w Kijowie odmówiły prawa do emigracji i w każdym momencie mogą oni być wysłani na front. Czy tak trudno sobie wyobrazić, że w obliczu zagrożenie mobilizacją ogromna część mężczyzn będzie deklarować się jako kobiety właśnie po to, by uniknąć konieczności obrony kraju? Jeśli wystarczy deklaracja woli,  co będzie stać na drodze do tego typu nadużyć? 

Czytaj więcej

Publicystyka

Prekiel: Czas na panią prezydent. Lewica może mieć idealną kandydatkę

Zbliżające się wybory będą szczególnie ważne dla Lewicy. Agnieszka Dziemianowicz-Bąk wydaje się być idealną kandydatką. Jest relatywnie młoda, świetnie wypada w mediach, jest zawsze świetnie przygotowana, merytoryczna i sypiąca danymi niczym Janusz Piechociński tweetami.

Wreszcie kwestia emerytur. Polska jest jedynym krajem UE, w którym wiek emerytalny mężczyzn i kobiet jest zróżnicowany. Jedynym! Jeśli decyzja o tym, jakiej jest się płci ma być tylko uzależniona od przekonania samej zainteresowanej osoby, to co się stanie, jeśli miliony mężczyzn po ukończeniu 60. roku życia zadeklarują, że są kobietami i zażądają należnych im uposażeń emerytalnych już teraz, a nie za następne pięć lat? Czy ktoś o tym pomyślał? Czy ktoś przeliczył skutki finansowe takich rozwiązań prawnych?