Równość czy może jednak różnorodność?

Przykłady Islandii, Norwegii czy Szwecji, które zajmują pierwsze miejsca w raporcie (jako średnia ważona indeksów) pokazują, że można zaktywizować kobiety właśnie poprzez zaoferowanie im pracy w mniejszym wymiarze. Wskaźniki zatrudnienia kobiet na cały etat w tych krajach są paradoksalnie sporo niższe niż w Polsce. Co więcej, różnice w wynagrodzeniach w tych krajach są także większe niż u nas. Za to znacznie większy od polskiego jest wskaźnik kobiet zatrudnionych w ogóle w tych krajach. Oznacza to, że większa część kobiet pracuje tam w mniejszym wymiarze. Taki stan rzeczy pozwala tym państwom na budowanie PKB, pracodawcom na realizowanie założeń biznesowych, a kobietom i ich rodzinom daje możliwość łączenia pracy zawodowej i rodzinnej z pełnieniem innych ról społecznych. Może właśnie to jest klucz do sukcesu współczesnych kobiet? Warto, aby ekonomiści, socjologowie, psychologowie i politycy zastanowili się nad wnioskami płynącymi z raportu, których źródeł dopatrzeć można także w rozmowach z wieloma kobietami. Zarówno tymi aspirującymi do pełnienia ról managerskich jak i tymi, które „po prostu" godzą pracę z dbaniem o rodzinę. Zdarza się, że kobiety chciałyby pracować, ale nie mogą lub nie chcą, gdyż cały etat jest dla nich zbyt dużym obciążeniem lub im się to po prostu nie opłaca także w kontekście 500+ czy kosztów dodatkowej opieki nad dzieckiem tych finansowych ale także emocjonalnych. Niestety z doniesień prasowych wynika, że efektem ubocznym programu 500+ jest niestety także rezygnacja kobiet z pracy.

Zdaniem Anny Sieńko, partnera w PwC, lidera zespołu Digital & Technology, wszystkie dobre informacje płynące z raportu i wysokie miejsce w ogólnym rankingu nie oznaczają, że nie mamy już nic do zrobienia. Dodaje także, że powinniśmy nadal wzmacniać przedsiębiorczość kobiet, pracować nad zwiększeniem ich udziału w zarządach i radach nadzorczych firm, a także budować stabilną i odpowiedzialną politykę prorodzinną, która nie wyklucza kobiet z rynku pracy z powodu macierzyństwa. Wskazuje ona także nie tylko na ogromną rolę państwa, ale też pracodawców, z czym absolutnie należy się zgodzić.

Życie rodzinne i społeczne

Kluczowe zagadnienie, stanowiące dla nas wszystkich wyzwanie jest jednak, moim zdaniem to, w jakim kierunku powinny zmierzać zmiany w polityce prorodzinnej, prawie a następnie praktyce stosowania przez pracodawców zapewnianych przez państwo rozwiązań. Jak spowodować zwiększenie zaangażowania kobiet w życie zawodowe w ogóle, ale także zaangażowanie w prace zarządów czy rad nadzorczych, bez jednoczesnych ogromnych strat w ich zaangażowaniu w życie rodzinne czy społeczne. Problem równości płci dotyczy wszystkich kobiet, nie tylko tych pracujących na wysokich stanowiskach i aspirujących do zarządów i rad nadzorczych. Dotyczy też mężczyzn. Problem równości płci jest wyzwaniem dla państwa, ale także dla pracodawców, dla których zatrudnienie na mniejszy etat nie jest najbardziej korzystną formułą zatrudnienia ze względu choćby na koszty stałe zatrudnienia. Czyż nie byłby to jednak najczystszy CSR z możliwych?

W roku 100-lecia uzyskania przez kobiety praw wyborczych warto zatrzymać się, zastanowić i zdefiniować, czym jest sukces współczesnej kobiety. Może warto zastanowić się, czym jest współczesny feminizm i zapytać o to, przede wszystkim, samych kobiet? Co jest kluczem do sukcesu kobiet, zrównoważonego rozwoju i perspektywy równych szans? Nie wydaje się, aby był to wskaźnik zatrudnienia na pełen etat, który choć w założeniu jest emanacją zasady równości, to jednak z natury eliminuje szanse wielu kobiet na szybki powrót do pracy zawodowej po urodzeniu dzieci, a także możliwość godzenia wielu ról społecznych, w których się realizują (praca, dom, szkoła, wychowanie dzieci, działalność w społecznościach lokalnych, budowanie więzi społecznych itp.). Oczywiście nie ma także jednego rozwiązania, które zadowoli wszystkie kobiety. Część z kobiet z pewnością pozostanie w domach zajmując się dziećmi, i o nich też nie należy zapominać tworząc politykę prorodzinną. Czy istnieją jednak rozwiązania, które wyjdą naprzeciw różnym kobietom, w tym które zaktywizują choćby część z tych 38 proc. nieaktywnych zawodowo kobiet? Mimo bowiem, że kobiety są jednorodną grupą, to jednak także różnią się od siebie pod względem oczekiwań życiowych, zawodowych czy poziomu zaangażowania w życie społeczne. Z myślą o przyszłości tych kobiet, ale także i przyszłych pokoleń, warto przemyśleć i komplementarnie podejść do założeń programu 500 plus, systemu „matczynych" emerytur, czy rozwiązań dla pracodawców zachęcających do zatrudniania kobiet na mniejszy etat czy zachęcających do powrotu do pracy po okresie urlopu macierzyńskiego czy wychowawczego. Myślę, że 100 lecie uzyskania praw wyborczych przez kobiety będzie dobrym momentem do podjęcia szerszej dyskusji społecznej w tym temacie i próby poszukania dalszych odpowiedzi w słowie „różnorodność".

- Marta Janowska, radca prawny w Kancelarii KOLS. Ekspertka Komitetu Dialogu Społecznego Krajowej Izby Gospodarczej.