Katarzyna Kucharczyk: Niepokojące sygnały z rynku pracy

To zjawisko potwierdzają w rozmowie z „Rzeczpospolitą” łowcy głów. Procesy rekrutacyjne kandydatów na stanowiska specjalistyczne i menedżerskie trwają dłużej niż rok temu. Firmy ostrożnie podchodzą do rekrutacji, chcąc mieć pewność, że wybiorą odpowiednią osobę.

Czy sztuczna inteligencja zabierze nam pracę?

Dodatkowym wyzwaniem dla rynku pracy jest niekorzystna struktura wiekowa społeczeństwa i wyzwania związane z cyfryzacją. Do lamusa odchodzi pracochłonny model bazujący na niskich kosztach pracy. Przeczytałam wiele opracowań, w których próbowano oszacować, jak konkretnie nowe technologie zmienią rynek pracy. Liczby mocno się różniły, ale generalnie konkluzje były optymistyczne. I zapewne w dłuższej perspektywie tak będzie. Ale na razie sytuacja jest złożona. Mocno kibicuję nowych technologiom. Zwiększają efektywność firm, pozwalając osiągać lepsze wyniki przy niższych kosztach. Ale jednocześnie pracę tracą np. osoby, które wykonywały powtarzalne czynności. Maszyna zrobi to szybciej i lepiej. Nie zmęczy się i pomijając sytuacje wyjątkowe (np. cyberatak lub błąd w oprogramowaniu), nie popełni błędu. Dodatkowo błyskawicznie przeanalizuje potężne zasoby danych, wyciągając wnioski, które pomogą w podejmowaniu istotnych decyzji biznesowych.

Jak zmienić system edukacji?

Część osób znajdzie pracę w nowych zawodach. Takich, które powstaną dzięki technologii. Ale to wymaga przebranżowienia i zmiany modelu edukacji. Z jednej strony konieczne jest postawienie na specjalizację i konkretne umiejętności. A z drugiej potrzeba elastyczności, większej otwartości na świat oraz holistycznego spojrzenia. Przekierowania akcentu z suchych informacji na wiedzę opartą na szukaniu przyczyn i skutków. System edukacji się zmienia, ale do ideału mu nadal daleko. Są oczywiście chlubne wyjątki, ale co do zasady polska szkoła nie uczy odwagi i do kreatywności nie zachęca. A przecież – jak mawiał Sokrates – błąd jest przywilejem filozofów. Tylko głupcy nie mylą się nigdy.