Walutowy rollercoaster

Ustalony najprawdopodobniej na wygodnym dla użytkowników poziomie 1:1 (Mundell wyobrażał też sobie zafiksowanie kursu jena do obu walut na poziomie 100:1). W praktyce oznaczałoby to, że przygniatająca większość światowych transakcji gospodarczych odbywałaby się w tej samej walucie i bez ryzyka kursowego. Spekulanci straciliby piękne pole do zarobku, wielka część rynku opcji walutowych zniknęłaby, koszty transakcji handlowych i inwestycyjnych znacząco by spadły.

No cóż, prognozy Mundella nie sprawdziły się. Wybuchł globalny kryzys finansowy, kursy walut oszalały, banki zaczęły druk pieniędzy, euro wpadło w tarapaty z powodu zadłużenia krajów południa Europy. I właśnie wtedy okazało się, którą walutę światowi inwestorzy naprawdę traktują jako stabilną i bezpieczną, a którą są skłonni kupować tylko wtedy, gdy czują się bezpiecznie – a wyprzedawać, jeśli są zaniepokojeni. Dolar jaki jest, taki jest. Ale dolar na pewno nie zniknie, a długi zaciągnięte w dolarze na pewno będą przez rząd amerykański co do centa spłacone (choć nie wiadomo, jaka będzie realna wartość tych spłat). Co więcej, w dolarowe aktywa bardzo łatwo każdemu zainwestować, podczas gdy złoto lub frank szwajcarski to inwestycje solidne, ale dostępne raczej dla nielicznych.