Noblista na czas kryzysu

Dzisiaj się okaże, kto zostanie laureatem ekonomicznej Nagrody Nobla

Publikacja: 12.10.2009 02:15

Noblista na czas kryzysu

Foto: ROL

Przyznanie Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii to tym razem dla jury wyzwanie większe niż w poprzednich latach, gdyż światowa recesja zweryfikowała praktycznie wszystkie teorie ekonomiczne.W tym roku najczęściej wymienianych jest siedem kandydatur.

[srodtytul]Ernst Fehr[/srodtytul]

Austriacki profesor ekonomii, dyrektor Instytutu Ekonomicznych Badań Empirycznych na Uniwersytecie w Zuriychu. Profesor Fehr już został wyróżniony szwajcarską nagrodą Cogito. Specjalizuje się w ekonomii behawioralnej i eksperymentalnej, szczególnie w badaniu uzależnienia sytuacji gospodarczej od zachowań ludzkich.

[srodtytul]Matthew J. Rabin[/srodtytul]

Profesor ekonomii kalifornijskiego Uniwersytetu Berkeley. Wcześniej uhonorowany został Nagrodą Johna von Naumanna za wkład w badania zależności gospodarki i zmian klimatu. Powszechnie uważa się jednak, że ma małe szanse, ponieważ jest zbyt młody – ma dopiero 42 lata.

[srodtytul]William D. Nordhaus[/srodtytul]

Profesor ekonomii Uniwersytetu Yale. Najbardziej znana jego praca to „Ekonomiczne konsekwencje wojny w Iraku”, w której prof. Nordhaus po raz pierwszy dokonuje drobiazgowej analizy wpływu wojny w Iraku na gospodarkę amerykańską i światową.

[srodtytul]Martin L. Weitzman[/srodtytul]

Profesor ekonomii na Harvardzie w Cambridge. Podobnie jak prof. Matthew J.Rabin specjalizuje się w badaniu powiązań gospodarki ze zmianami klimatycznymi, w szczególności ekonomicznych konsekwencji kataklizmów pogodowych oraz metod powstrzymania emisji gazów cieplar-nianych. Znana jest również jego praca dotycząca zależności wynagrodzeń pracowników od wyników finansowych zatrudniających ich firm.

[srodtytul]John B. Taylor[/srodtytul]

Profesor ekonomii z Uniwersytetu Stanforda. Jest autorem tzw. zasady Taylora, która pomaga bankom centralnym w ustalaniu stóp procentowych. Wielokrotnie nagradzany za prace ekonomiczne, był jednym z najbliższych doradców amerykańskich prezydentów George’a Busha seniora oraz Geralda Forda.

[srodtytul]Jordi Gali[/srodtytul]

Profesor ekonomii na Uniwersytecie Pompeu Fabra i dyrektor Międzynarodowego Centrum Badań Gospodarki Międzynarodowej w Barcelonie. Jego najbardziej znane prace dotyczą cykli biznesowych i dobierania optymalnej polityki pieniężnej, szczególnie dotyczącej stóp procentowych, oraz udowadniające, że wzrost wydajności pracy powoduje spadek bezrobocia.

[srodtytul]Mark Lionel Gertler[/srodtytul]

Profesor ekonomii New York University. Podobnie jak prof. Jordi Gali specjalizuje się w polityce pieniężnej. Przez długie lata pracował wspólnie z obecnym prezesem Rezerwy Federalnej Benem Bernanke. Jego najbardziej znana praca dotyczy polityki banków centralnych w obliczu zmieniającej się sytuacji rynkowej, napisana zresztą wspólnie z prezesem Fedu. Autorzy sugerują w niej zaostrzanie polityki pieniężnej, kiedy na rynku pojawiają się bańki spekulacyjne.

Jest bardzo prawdopodobne, że tegoroczny Nobel ekonomiczny przypadnie komuś spoza wymienionej siódemki. Niemniej jeśli komitet zdecyduje się uhonorować ekonomistę, którego działalność jest w stanie pomóc w rozwiązywaniu obecnych kłopotów w zarządzaniu gospodarką, wiele wskazuje na Gertlera, Galego i Taylora.

Jeśli po raz kolejny jury zdecyduje się na zaalarmowanie świata zagrożeniami płynącymi ze zmian klimatu – Nobla otrzyma Weitzman lub Rabin. Chociaż za to dostał już pokojowego Nobla Al Gore.

Przyznanie Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii to tym razem dla jury wyzwanie większe niż w poprzednich latach, gdyż światowa recesja zweryfikowała praktycznie wszystkie teorie ekonomiczne.W tym roku najczęściej wymienianych jest siedem kandydatur.

[srodtytul]Ernst Fehr[/srodtytul]

Pozostało 92% artykułu
Opinie Ekonomiczne
Witold M. Orłowski: Gospodarka wciąż w strefie cienia
Opinie Ekonomiczne
Piotr Skwirowski: Nie czarne, ale już ciemne chmury nad kredytobiorcami
Ekonomia
Marek Ratajczak: Czy trzeba umoralnić człowieka ekonomicznego
Opinie Ekonomiczne
Krzysztof Adam Kowalczyk: Klęska władz monetarnych
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Opinie Ekonomiczne
Andrzej Sławiński: Przepis na stagnację
Materiał Promocyjny
Fundusze Europejskie stawiają na transport intermodalny