Noblista na czas kryzysu

Przyznanie Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii to tym razem dla jury wyzwanie większe niż w poprzednich latach, gdyż światowa recesja zweryfikowała praktycznie wszystkie teorie ekonomiczne.W tym roku najczęściej wymienianych jest siedem kandydatur.

[srodtytul]Ernst Fehr[/srodtytul]

Austriacki profesor ekonomii, dyrektor Instytutu Ekonomicznych Badań Empirycznych na Uniwersytecie w Zuriychu. Profesor Fehr już został wyróżniony szwajcarską nagrodą Cogito. Specjalizuje się w ekonomii behawioralnej i eksperymentalnej, szczególnie w badaniu uzależnienia sytuacji gospodarczej od zachowań ludzkich.

[srodtytul]Matthew J. Rabin[/srodtytul]

Profesor ekonomii kalifornijskiego Uniwersytetu Berkeley. Wcześniej uhonorowany został Nagrodą Johna von Naumanna za wkład w badania zależności gospodarki i zmian klimatu. Powszechnie uważa się jednak, że ma małe szanse, ponieważ jest zbyt młody – ma dopiero 42 lata.

[srodtytul]William D. Nordhaus[/srodtytul]

Profesor ekonomii Uniwersytetu Yale. Najbardziej znana jego praca to „Ekonomiczne konsekwencje wojny w Iraku”, w której prof. Nordhaus po raz pierwszy dokonuje drobiazgowej analizy wpływu wojny w Iraku na gospodarkę amerykańską i światową.

[srodtytul]Martin L. Weitzman[/srodtytul]

Profesor ekonomii na Harvardzie w Cambridge. Podobnie jak prof. Matthew J.Rabin specjalizuje się w badaniu powiązań gospodarki ze zmianami klimatycznymi, w szczególności ekonomicznych konsekwencji kataklizmów pogodowych oraz metod powstrzymania emisji gazów cieplar-nianych. Znana jest również jego praca dotycząca zależności wynagrodzeń pracowników od wyników finansowych zatrudniających ich firm.

[srodtytul]John B. Taylor[/srodtytul]

Profesor ekonomii z Uniwersytetu Stanforda. Jest autorem tzw. zasady Taylora, która pomaga bankom centralnym w ustalaniu stóp procentowych. Wielokrotnie nagradzany za prace ekonomiczne, był jednym z najbliższych doradców amerykańskich prezydentów George’a Busha seniora oraz Geralda Forda.