Witold M. Orłowski: Żywot dyktatora

Życie populistycznego dyktatora nie jest wcale tak proste, jak ludzie sobie myślą. Obejmuje władzę wśród wiwatów kochającej go większości narodu. Początkowo zazwyczaj odnosi sukcesy, głównie dzięki rozdawaniu tego, co zgromadzili poprzednicy.

Publikacja: 22.11.2017 21:00

Witold M. Orłowski: Żywot dyktatora

Foto: AFP

Kiedy jednak ludzie przyzwyczajają się do rozdawnictwa, przestają dawać za to punkty. Dyktator zaczyna więc radykalizować swoją politykę, wierząc że kłopoty są tylko przejściowe. Ale one nie znikają, lecz się pogłębiają. I w końcu niewdzięczny naród zaczyna nienawidzić swego idola, a on sam jest, w bardziej lub mniej delikatny sposób, zmuszony do odejścia.

Najnowszy przykład tego cyklu życia dyktatora mamy właśnie w afrykańskim Zimbabwe. Rządzący krajem od 37 lat Robert Mugabe żegna się z władzą. Teoretycznie nie był dyktatorem – przejął stery rządów w roku 1980, w wyniku demokratycznych wyborów, wymuszonych na białej mniejszości przez oburzoną jej rasizmem Wielką Brytanię. Pierwszy czarnoskóry premier wkrótce zmienił się jednak w prezydenta, a potem wygrał wybory jeszcze kilka razy – za każdym razem w coraz bardziej podejrzany sposób.

99zł za rok.
Bądź na bieżąco! Czytaj ile chcesz!

Kto zostanie nowym prezydentem? Kto zostanie nowym papieżem? Co się dzieje w USA? Nie przegap najważniejszych wydarzeń z kraju i ze świata!
Opinie Ekonomiczne
Krzysztof A. Kowalczyk: Pytam kandydatów na prezydenta: które ustawy podpiszecie? Czas na konkrety
Opinie Ekonomiczne
Maciej Miłosz: Z pustego i generał nie naleje
Opinie Ekonomiczne
Polscy emeryci wracają do pracy
Opinie Ekonomiczne
Żeby się chciało pracować, tak jak się nie chce
Opinie Ekonomiczne
Paweł Rożyński: Jak przekuć polskie innowacje na pieniądze
Materiał Partnera
Polska ma ogromny potencjał jeśli chodzi o samochody elektryczne