Niestety, nie ma jednoznacznego przepisu regulującego kwestię, która ze stron powinna pokryć opłaty związane ze sprzedażą nieruchomości. Zwyczajowo przyjmuje się, że jest to kupujący. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby koszty pokrył sprzedający lub obydwie strony po połowie. W treści aktu notarialnego zazwyczaj zamieszczana jest adnotacja wskazująca na stronę zobowiązaną do wniesienia stosownych opłat.
W wyniku umowy sprzedaży nieruchomości zmienia się jej właściciel. W związku z tym należy złożyć i opłacić wniosek o wpis w księdze wieczystej prawa własności, za który pobierana jest opłata w wysokości 200 zł niezależnie od wartości nieruchomości, oraz wniosek o wykreślenie dotychczasowego właściciela z księgi wieczystej (100 zł). Dodatkowo mogą to być opłaty za wpisanie lub wykreślenie hipoteki. Podstawą do ustalenia opłaty jest ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 roku (DzU nr 167, poz. 1398).
Te opłaty obliczane są przez notariusza i uiszczane w kancelarii notarialnej po podpisaniu aktu notarialnego, w którego treści znajdują się odpowiednie wnioski o wpis lub wykreślenie z księgi wieczystej właściciela lub hipoteki.
Zgodnie z ustawą z 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU nr 68, poz. 450) obowiązek zapłaty podatku ciąży solidarnie na stronach zawierających umowę, czyli zarówno na kupującym, jak i sprzedającym. Zasadniczo podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości i wynosi 2 proc. jej ceny. Ustawa przewiduje jednak wyjątek od tej zasady, jeżeli umowa sprzedaży zawierana jest przez nierezydentów. Przyjmując, iż czytelniczka jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w USA, należy uznać ją za nierezydenta w rozumieniu ustawy z 27 lipca 2002 roku – Prawo dewizowe (DzU nr 141, poz. 1178). Ma to znaczenie dla ustalenia podstawy opodatkowania, gdyż w przypadku umów zawieranych przez nierezydentów stanowi ona równowartość w złotych kwoty zagranicznych środków płatniczych, określonej w zezwoleniu dewizowym, przeznaczonych na zapłacenie ceny. Chodzi tu o określenie wyrażonego w polskim pieniądzu ekwiwalentu zagranicznych środków płatniczych określonych w drodze rozporządzenia przez ministra finansów. Ten sposób ustalania podstawy opodatkowania będzie stosowany tylko wówczas, gdy każda ze stron będzie miała status dewizowy nierezydenta. Jeżeli tylko jedna ze stron ma taki status, do określenia podstawy opodatkowania będą stosowane zasady ogólne, a więc w oparciu o wartość rynkową nieruchomości.
Zgodnie z ustawą o pcc notariusz, przed którym podpisywany jest akt notarialny sprzedaży nieruchomości, jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnej. Dlatego ten podatek obliczany jest przez notariusza i pobierany w kancelarii po podpisaniu aktu notarialnego. Następnie notariusz, jako płatnik, dokonuje wpłaty podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego.
Należy pamiętać, że jeżeli przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest opodatkowana VAT lub jest z niego zwolniona, czynność prawna nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
