Jak solidnie wyremontować taras

Czytelnik napisał do nas:

- Chciałbym prosić o poradę dotycząca remontu tarasu. Ma 17 mkw., jest podpiwniczony, z zejściem do ogrodu po 12 -stopniowych schodach. Przed 12 laty był odnawiany, na nowym podłożu (wylewce) położona została izolacja (papa termozgrzewalna wywinięta na ściany), warstwa dociskająca zbrojona kratą z drutu 4 mm, z zachowaniem szczelin dylatacyjnych wypełnionych poliuretanową masą uszczelniającą, z izolacją podpłytkową.

Płytki ceramiczne były włoskie, niestety okazało się, że nie są mrozoodporne. Poza tym przy wykonywaniu prac zostało popełnionych kilka błędów - np. na stopniach schodów zastosowano krawężnik metalowy i tam powstały pierwsze nieszczelności i uszkodzenia. Ponadto przestrzenie pod płytkami nie były dobrze wypełnione klejem i stopnie nie miały wystarczających spadków. (....) Proszę o radę jak fachowo wyremontować taras.

(nazwisko do wiadomości redakcji)

Co poradził ekspert?

Sebastian Czernik, specjalista ds. technicznych Grupy Atlas:

- Robiąc poprawki należy przyjąć zasadę, że wszystkie warstwy powinny być wykonane starannie na nowo, aby mieć pewność, że efekt będzie dla nas zadowalający.

Aby poprawić lub uformować spadki, zarówno na schodach, jak i na samej płycie tarasu, należy wykonać je od początku. Obowiązuje zasada, by spadek był wyznaczony albo w warstwie konstrukcyjnej tarasu, albo bezpośrednio na niej.

Dzięki temu każda kolejna warstwa będzie miała równomierną grubość na całej powierzchni, a to z kolei pozwoli zapewnić optymalne warunki eksploatacji dla całego tarasu. Kierunek ukształtowania spadku – od budynku. Zgodnie z zaleceniami spadek powinien być wyprofilowany 1,5 do 2,0 proc.

Przed wykonaniem warstwy spadkowej podłoże należy oczyścić i zagruntować odpowiednią emulsją gruntującą. Przy poprawianiu tarasu, zarówno warstwę spadkową jak i dociskową warto wykonać z szybkosprawnej zaprawy cementowej. Zaprawy tego typu charakteryzują się dobrymi parametrami wytrzymałościowymi i brakiem skurczu, a więc nie powinny pękać i stwarzać miejsc do penetracji przez wodę. Wykonując te elementy należy przestrzegać minimalnych, dopuszczalnych warstw zalecanych przez producenta.

Jaka izolacja

Kolejnym etapem jest wykonanie paroizolacji (np. z folii PE), która powinna znaleźć się pod warstwą termoizolacyjną (obecnie zalecany jest polistyren ekstrudowany (tzw. XPS), ponieważ jego budowa do minimum ogranicza nasiąkliwość). Warstwa ociepleniowa powinna być zabezpieczona od góry folią budowlaną, aby zapobiec wnikaniu wody pomiędzy płyty podczas wykonywania warstwy dociskowej.

Dopiero na tak przygotowane podłoże nakładamy warstwę dociskową, pamiętając o dylatacjach i wykonaniu jej w minimalnej grubości 40 mm. Jako hydroizolację tarasów zaleca się stosować dwuskładnikowe wyroby izolacyjne, produkowane na bazie cementu (składnik suchy) i wodnej dyspersji tworzyw sztucznych (składnik mokry).

Ważne też jest zadbanie o hydroizolację i uszczelnianie w obrębie dylatacji oraz krawędzi połączeń ścian i płaszczyzny tarasu, które zabezpieczą potencjalne miejsca przecieków. Izolację trzeba wywinąć na ścianę tarasu - na wysokość 15 cm - i przykryć cokołem. Dopiero tak przygotowany taras jest gotowy do przeprowadzenia prac glazurniczych.

Jaki klej

Najistotniejszy przy ostatnim etapie wykańczania tarasu jest właściwy dobór kleju, zaprawy do spoinowania i płytek. Ważne jest, by do klejenia i fugowania układanych na tarasie płytek ceramicznych stosować kleje i zaprawy do spoinowania elastyczne, ponieważ ceramiczne okładziny połączone są z podłożem w sposób przenoszący siły: pod wpływem zmiennych temperatur powstają naprężenia. Oba produkty powinny mieć jak najwyższe parametry techniczne. Jeśli chodzi o kleje, musi być to C2 wg PN-EN 12004:2008, czyli kleje o podwyższonych parametrach, a jeszcze lepiej kleje oznaczone dodatkowo symbolem S1 (odkształcalne).

Przy wyborze kleju trzeba być bardzo uważnym, ponieważ to on odpowiada za przenoszenie różnicy rozszerzalności poprzecznej odpowiedzialnej za odporność na zmiany temperatury. Latem płyta na tarasie rozgrzewa się nawet do 80 stopni C, a zimą jej temperatura spada do -20 C. Największe różnice temperatur powstają jednak podczas gwałtownych letnich ochłodzeń (np. w czasie burzy) i zimą podczas spadania temperatury poniżej zera.

Jak wypełniać

Oprócz właściwych parametrów kleju, konieczne jest także stuprocentowe wypełnienie powierzchni między płytkami a podłożem. Puste miejsca tworzące się pod nimi są miejscem gromadzenia się wody, która na skutek procesów zamarzania i odmarzania może prowadzić do stopniowego osłabiania połączenia klejowego i w efekcie nawet do pękania płytek. Przy nakładaniu kleju, ważne jest pamiętanie o podwójnym smarowaniu (płytka plus podłoże), a także o dobraniu kleju pod względem grubości warstwy – absolutnym minimum jest 4 mm.

Z drugiej strony nie wolno zapominać, by stosować się do zaleceń producenta, ponieważ warstwa kleju nie może być zbyt gruba. Jeśli kleju będzie za dużo, płytki mogą popękać, a już na pewno szkliwo, którym są pokryte. Można także wykorzystać kleje samorozpływne, które zapewnią całkowite wypełnienie przestrzeni podpłytowej już przy jednokrotnym rozprowadzeniu grzebieniem o zębach półokrągłych.