Składając do Rady Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa oświadczenie o zamiarze czasowego świadczenia w 2020 r. na terytorium RP usług transgranicznych i wniosek o tymczasowy wpis na listę członków tej Izby, inżynier budownictwa dołączył m.in. dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe oraz działalność zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii spółki, której jest dyrektorem i udziałowcem. Izba zobowiązała go jednak dodatkowo do wykazania dotychczasowego doświadczenia zawodowego w projektowaniu, w specjalności konstrukcyjno-budowlanej. Miał też przedłożyć referencje podmiotów, którym świadczył takie usługi, oraz przedstawić informację o rodzaju, czasie i miejscu planowanych czynności zawodowych.
Można było przewidywać, że zajmie to co najmniej kilka miesięcy. Ponieważ jednak inżynier nie przedstawił w terminie wymaganych informacji, sprawa w ogóle utknęła jako pozostawiona bez rozpoznania. Wnioskodawca złożył więc skargę na bezczynność Izby do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Czytaj także: Spór o uprawnienia inżynierów budownictwa
Sprawa była niecodzienna, toteż WSA zwrócił uwagę nie tylko na jej konkretne, lecz również na szersze uwarunkowania. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz z ustawą o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa i urbanistów, inżynier budownictwa będący obywatelem państwa członkowskiego UE jest uprawniony do wykonywania na terytorium RP samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie po uzyskaniu decyzji o uznaniu jego kwalifikacji zawodowych.
Wyjątkiem od tej zasady są uprawnienia do świadczenia usług transgranicznych, które może wykonywać obywatel państwa członkowskiego UE posiadający kwalifikacje zawodowe architekta lub inżyniera budownictwa, prowadzący działalność w innym państwie niż Polska.
