To pierwszy fizyczny dowód na istnienie społeczności żydowskiej, która rozkwitała tam tysiąc lat temu. Wtedy tereny te należały do imperium perskiego. Kolekcja zawiera pisma opisujące życie codzienne, komentarze biblijne, listy i dokumenty osobiste oraz finansowe. Kolekcja daje naukowcom możliwość spojrzenia na życie Żydów w średniowiecznej Persji. Żyjąc w kraju muzułmańskim, w tamtych czasach, cieszyli się lepszym traktowaniem niż ich bracia w chrześcijańskiej Europie.
Naukowcy twierdzą, że ten zbiór dokumentów jest najcenniejszy od czasów odkrycia Genizy Kairskiej przeszło 100 lat temu, kolekcji niezwykle cennych średniowiecznych dokumentów. „Geniza" to hebrajskie określenie specjalnego pomieszczenia w synagodze, w którym umieszcza się nieużywane święte księgi i inne zapiski. Żydowskie prawo zabrania wyrzucania pism zawierających imię Boga, przechowywane są więc w genizach.
Rękopisy spisane na papierze zachowały się w dobrym stanie w suchych jaskiniach. Zapisane są w języku hebrajskim, aramejskim, judeo-arabskim oraz judeo-perskim, Do zapisu w tym języku służył alfabet hebrajski.
— To był jidysz Żydów perskich — powiedział Haggai Ben-Shammai, dyrektor naukowy biblioteki. — Jest tam wiele żydowskich nazwisk i dokumentów potwierdzających ich działalność handlową wzdłuż „jedwabnego szlaku" łączącego Europę i Daleki Wschód.
