Wynagrodzenie może być płatne różnych formach

W rezultacie budowa konkretnej infrastruktury publicznej na zasadach określonych w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=20F62136B48507301C474FD60200D45D?id=299853]ustawie o PPP[/link] uzależniona będzie przede wszystkim od właściwości oraz uwarunkowań biznesowych danego przedsięwzięcia.

[wyimek]PPP nie jest tradycyjnie rozumianym zamówieniem, w którym wynagrodzenie jest z góry określone[/wyimek]

Partnerzy prywatni nie tylko bowiem zechcą odzyskać poczynione w związku z wykonaniem danej inwestycji nakłady, ale także dążyć będą do osiągnięcia satysfakcjonującego ich zysku. Aby zachęcić podmioty prywatne do uczestniczenia we wspólnych przedsięwzięciach, często także tych mniej zyskownych albo wręcz niedochodowych, [b]nowa ustawa dopuszcza wykonanie przez partnera prywatnego powierzonych zadań za odpowiednio uzgodnionym wynagrodzeniem płaconym bezpośrednio przez podmiot publiczny.[/b] W świetle ustawy podstawę współpracy stanowić będzie umowa, w której partner prywatny zobowiązuje się do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości albo w części wydatków na jego realizację lub poniesienia ich przez osobę trzecią. Podmiot publiczny zobowiązuje się natomiast do współdziałania w osiągnięciu celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego.

[srodtytul]Zasadnicze formy wynagrodzenia[/srodtytul]

Wynagrodzenie partnera prywatnego uzgodnione w łączącej strony umowie powinno uwzględniać przewidywane jego nakłady związane z realizacją inwestycji oraz przewidywane koszty świadczenia usług publicznych, jakie ma on pokrywać. Mogą to być np. koszty utrzymania infrastruktury czy koszty kredytów. Jak zaakcentowano powyżej, wynagrodzenie będzie także uwzględniać odpowiednio skalkulowany zysk.

W zależności od przyjętego modelu, w świetle komentowanej ustawy wynagrodzeniem partnera prywatnego może być w szczególności zapłata sumy pieniężnej w całości ze środków podmiotu publicznego. Ponadto ustawa dopuszcza także, że wynagrodzenie partnera prywatnego stanowić może prawo inwestora do pobierania pożytków, użytkowania lub czerpania innych korzyści ze wspólnie zrealizowanego przedsięwzięcia i powiązanych z nim składników majątkowych.

[ramka][b]Ważne[/b]

Zgodnie z przyjętym w ustawie o PPP rozwiązaniem możliwą do zastosowania formą zapłaty jest również wynagrodzenie składające się zarówno z prawa do pobierania pożytków z inwestycji, wraz z komplementarną zapłatą kwoty pieniężnej przez podmiot publiczny. Mogą być one np. ujęte w formie dopłat uiszczanych przez podmiot publiczny przez okres ustalony w umowie, mających na celu pokrycie części kosztów świadczenia przez inwestora prywatnego usług publicznych.[/ramka]

[srodtytul]Gdy zysk jest w oszczędności[/srodtytul]

Mechanizm dopłat stwarza prawne podstawy dotowania przez sektor publiczny realizacji tych zadań publicznych, które ze swej natury nie mogą być dochodowe.

Warto tu podkreślić, iż należyte zastosowanie trybu PPP przy realizacji publicznych projektów infrastrukturalnych, nawet tych w całości finansowanych ze środków publicznych, może przynieść zamierzone oszczędności. Skorzystanie bowiem przez jednostkę publiczną z profesjonalnych usług podmiotu zewnętrznego, posiadającego niezbędne środki i zasoby do realizacji szczególnego rodzaju przedsięwzięć, może okazać się lepszym rozwiązaniem niż organizowanie realizacji danej inwestycji „na własną rękę”. Realizacja przedsięwzięcia przy wykorzystaniu potencjału odpowiednio dobranego podmiotu prywatnego może się okazać dużo bardziej efektywna. Nadto, w razie przemyślanego systemu wynagrodzenia partnera prywatnego, premiującego wydajność finansową, należy spodziewać się oszczędności, wynikających zarówno z synergii jednostki publicznej i partnera prywatnego, jak i z faktu, że zwiększanie rentowności przedsięwzięć jest domeną prywatnych przedsiębiorców.

[srodtytul]Zależnie od osiągniętych celów[/srodtytul]

Współpraca sektora publicznego oraz prywatnego pozwala rozłożyć ryzyko powodzenia projektu na dwie współpracujące strony. Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem wynagrodzenie inwestora prywatnego powinno bowiem zależeć przede wszystkim od rzeczywistego wykorzystania lub faktycznej dostępności przedmiotu PPP. W rezultacie wynagrodzenie partnera uzależnione będzie od efektów oraz wyników jego działań, które przejawiać się będą w rzeczywistym wykorzystaniu przedmiotu partnerstwa lub faktycznej jego dostępności. Cecha ta pozwala na stwierdzenie, że PPP nie jest tradycyjnie rozumianym zamówieniem publicznym, w którym wynagrodzenie wykonawcy jest co do zasady z góry określone lub przewidywalne.

[srodtytul]Jak to działa w praktyce[/srodtytul]

Klasycznym przypadkiem takiego uzależnienia wynagrodzenia partnera prywatnego od wykorzystania przedmiotu partnerstwa jest stworzenie podstaw do pobierania wynagrodzenia bezpośrednio od użytkowników danej infrastruktury, np. w formie sprzedaży biletów za użytkowanie obiektu czy opłat za przejazd autostradą. W przypadku projektów mniej rentowych, takich które nie zapewniają zwrotu poczynionych inwestycji, wynagrodzenie inwestora może być powiększone o odpowiednią marżę płatną przez podmiot publiczny np. w formie dopłat. Innym wykorzystywanym sposobem wynagradzania partnera stanowi kalkulowanie zapłaty stosownie do mierzonego wykorzystania przedmiotu partnerstwa przez użytkowników, którzy niekoniecznie muszą sami ponosić opłaty. Przykładem takiego wynagrodzenia są „shadow tolls”, czyli wynagrodzenie dla partnera prywatnego wypłacane np. za budowę lub utrzymanie infrastruktury drogowej, ale płacone przez podmiot publiczny w wysokości uzależnionej od mierzonej elektronicznie ilości przejeżdżających pojazdów.

[ramka][b]Ważne[/b]

W formule PPP wynagrodzenie może również zależeć od szerzej rozumianej „przydatności” projektu, bądź może byćteż kalkulowane np. poprzez wielopłaszczyznowe badanie jakości świadczeń partnera prywatnego, jak ma to miejsce w przypadku prywatnego więziennictwa, szkolnictwa lub szpitali. [/ramka]