Czasem lepiej jest dać rodzinie pieniądze niż mieszkanie

[b]Mama chce mi darować mieszkanie (55 mkw.). Zamierzam je sprzedać i kupić lokal w innym mieście. Chciałbym wiedzieć, jakie wiążą się z tym obciążenia podatkowe dla mnie i dla mamy, która w 2008 r. wykupiła to mieszkanie od spółdzielni[/b] – pisze czytelnik.

W związku z tą darowizną żaden podatek nie będzie obciążał ani czytelnika, ani jego mamy. Od 1 stycznia 2007 r. bowiem darowizny między najbliższymi są zwolnione z podatku od spadków i darowizn. Jedyne obciążenie to wynagrodzenie notariusza.

[srodtytul]Jak uniknąć podatku od sprzedaży [/srodtytul]

Jeśli jednak czytelnik sprzeda mieszkanie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym je otrzymał, musi co do zasady zapłacić podatek dochodowy od różnicy między przychodem z tej transakcji a udokumentowanymi nakładami. Zapewne nie będzie ponosił nakładów na mieszkanie, odda więc fiskusowi 19 proc. uzyskanej ceny.

Jeśli jednak nie później niż w ciągu dwóch lat od roku, w którym je sprzedał, wyda pieniądze ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, nie zapłaci żadnego podatku. Skorzysta bowiem z przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0F1936C2364D7638228ECBF4497874C4?id=346580]ustawy o PIT[/link] zwolnienia podatkowego. Wydatki, które uprawniają do niego, zostały bardzo szczegółowo wyliczone i opisane w art. 21 ust. 24 – 30 ustawy o PIT.

W zeznaniu podatkowym za rok, w którym doszło do sprzedaży, czytelnik wykaże dochód z niej, zaznaczając, że jest objęty zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT (por. art. 30e ust. 4).

Znacznie wygodniejszy i korzystniejszy ze względu na cel, o jaki chodzi czytelnikowi, wydaje się inny sposób. Mama powinna sprzedać mieszkanie i pieniądze darować synowi. Ta sprzedaż wprawdzie też byłaby obciążona podatkiem dochodowym, bo od nabycia własności przez jego mamę nie upłynęło jeszcze pięć lat (w tym wypadku chodzi o 2008 r.), jednakże mama czytelnika ma prawo do innego zwolnienia z tego podatku: tzw. ulgi meldunkowej.

[srodtytul]Z prawem do ulgi meldunkowej [/srodtytul]

Od 1 stycznia 2009 r. ulga ta została zlikwidowana. Obowiązuje jednak nadal w stosunku do sprzedaży mieszkań i domów nabytych w okresie jej obowiązywania, tj. od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. Przysługuje osobom, które mogą wykazać, że przed datą sprzedaży (zbycia) były zameldowane w sprzedawanym mieszkaniu czy domu na pobyt stały przez co najmniej 12 miesięcy. Konieczne jest dopełnienie tylko jednej formalności: trzeba w ciągu 14 dni od dnia sprzedaży złożyć oświadczenie w urzędzie skarbowym właściwym wedle miejsca zamieszkania, że spełnia się ten warunek.

Darowizna pieniędzy z tej transakcji dokonana przez mamę czytelnika na jego rzecz będzie objęta wspomnianym już na wstępie całkowitym zwolnieniem z podatku od spadków i darowizn przewidzianym dla najbliższych. [b]Warunkiem zwolnienia, jeśli przedmiotem darowizny są pieniądze, jest przekazanie ich na rachunek bankowy obdarowanego albo przekazem pocztowym i zgłoszenie tej darowizny w urzędzie skarbowym.[/b] Trzeba ją zgłosić – na formularzu SD-Z2 – najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od wpłynięcia pieniędzy na konto albo otrzymania przekazu.

Korzyść wariantu z darowizną pieniędzy jest taka, że nie trzeba ponosić niebagatelnego wydatku w postaci wynagrodzenia notariusza. Przy sprzedaży obciążenia z nią związane ponosi kupujący. Wyłącznie jego obciąża podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) wynoszący 2 proc. wartości sprzedawanej nieruchomości czy spółdzielczego prawa własnościowego. Zwyczajowo nabywcę obciąża też koszt wynagrodzenia notariusza.

Obdarowany pieniędzmi może nimi dowolnie rozporządzać. Na co je wyda i kiedy, fiskusa w ogóle nie interesuje.

[ramka][b]Ile dla notariusza [/b]

Wysokość wynagrodzenia notariusza jest ustalana umownie.

Nie może on jednak zażądać więcej, niż wynika ze stawek opłat unormowanych urzędowo. W przypadku darowizny podstawą do jego ustalenia jest jej wartość. [b]Stawka wynosi od wartości:[/b]

- do 3000 zł – 100 zł,

- powyżej 3000 do 10 000 zł – 100 zł plus 3 proc. od nadwyżki powyżej 3000 zł,

- powyżej 10 000 do 30 000 zł – 310 zł plus 2 proc. od nadwyżki powyżej 10 000 zł,

- powyżej 30 000 zł do 60 000 – 710 zł plus 1 proc. od nadwyżki ponad 30 000 zł,

- powyżej 60 000 zł do 1 000 000 – 1010 zł plus 0,4 proc. od nadwyżki ponad 60 000 zł,

- powyżej 1 000 000 zł do 2 000 000 zł – 4770 zł plus 0,2 proc. od nadwyżki ponad 1 000 000 zł,

- powyżej 2 000 000 zł – 6770 zł plus 0,25 proc. od nadwyżki powyżej 2 000 000 zł, nie więcej jednak niż 10 000 zł, a gdy czynności dokonywana jest pomiędzy najbliższymi zaliczanymi do I grupy podatkowej – nie więcej niż 7500 zł.