Obowiązująca od 9 października 2011 r. nowelizacja ustawy o gospodarce nieruchomościami modyfikuje między innymi procedurę związaną z aktualizacją stawek dotyczących użytkowania wieczystego. Nie do końca precyzyjny przepis może wywołać liczne kontrowersje dotyczące interpretacji ustawy. Zasadne jest zatem określenie jednolitego sposobu jego interpretacji. Zgodnie z art. 77 ust. 2a znowelizowanej ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę, ponaddwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka), rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach.
Opłata roczna w trzecim roku jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji. Znowelizowane przepisy nie doczekały się jeszcze większych opracowań wynikających z orzecznictwa. W praktyce ich interpretacja zaczyna budzić wątpliwości wśród gminnych urzędników.
Rozwiązaniem jest zastosowanie wykładni celowościowej (wiążącej się z celem nowelizacji dotyczącym polepszenia sytuacji użytkowników wieczystych) i logicznej przepisu. Jego analiza skłania do wniosku, że aktualizacji należy dokonać na następujących zasadach. Zakładając, że stara opłata wynosi 10 zł, a nowa obowiązująca od 2012 r. – 30 złotych, użytkownik wieczysty powinien zostać obciążony podwyżką w następujący sposób:
- w roku 2012 powinien on zostać zobowiązany do wniesienia opłaty w wysokości 20 złotych (dwukrotność starej opłaty);
- w latach 2013 oraz 2014 opłaty powinny zostać ustanowione w wysokości 25 złotych (w każdym roku pięć złotych stanowić będzie dwie części pozostałej części podwyżki);
