Nazwa grupy pochodzi od Komitetu Paryskiego (w skrócie KP), który studenci krakowskiej ASP zawiązali, aby zrealizować marzenia o studiach w Paryżu, poznaniu sztuki europejskiej i jej nowych nurtów. W 1924 roku wyjazd grupy pod kierunkiem profesora Józefa Pankiewicza doszedł do skutku.
Do Paryża młodzi artyści jechali na kilka tygodni, a zostali w nim przez siedem lat. Grupę kapistów tworzyli głównie malarze. Najważniejsi z nich to: Jan Cybis, Zygmunt Waliszewski, Józef Czapski, Artur Nacht-Samborski, Hanna Rudzka- Cybisowa, Józef Jarema, Piotr Potworowski. W Paryżu studiowali malarstwo współczesne, ale i obrazy starych mistrzów w Luwrze. A latem jeździli na plenery na południe Francji.
Czytaj więcej
Ta unikalna galeria powstała w odnowionych podziemiach starego gmachu muzeum. Prezentuje zbiory i...
„Kapiści. Sto lat!”: Malarskie gry barwne
Najczęściej malowali pejzaże, portrety i martwe natury, lecz nie zamierzali wiernie odwzorowywać otaczającego świata. Dążyli do autonomii sztuki, opowiadając się za czystym malarstwem, temat był tylko dla nich pretekstem do studiów barwy i światła.
Do własnych poszukiwań inspirowały ich dzieła Paula Cézanne’a - ojca malarstwa współczesnego i Pierre’a Bonnarda, postimpresjonisty. Kolor i „gry barwne” na płótnie były dla kapistów najważniejszym elementem malarstwa. Józef Pankiewicz, ich profesor, przyjaźnił się z Bonnardem i sam w swych obrazach nawiązywał do jego sztuki, o czym na rocznicowej wystawie przypomina efektowne płótno „Powrót z kąpieli” Pankiewicza, przedstawiające żony obu artystów na tle zatoki Saint-Tropez, lśniącej intensywnymi barwami w południowym słońcu.
