Zofia Jaremowa urodziła się 15 maja 1919 r. w Warszawie. Ukończyła krakowską ASP. W latach 1938-1939 pracowała w Teatrze Cricot w Krakowie, a od 1939 do 1941 r. wraz z mężem Władysławem Jaremą organizowała i prowadziła Polski Teatr Lalek Białorusi Zachodniej. Podczas okupacji projektowała lalki do konspiracyjnych przedstawień w Warszawie.
W latach 1944-1945 Zofia Jaremowa była więziona w obozach w Stutthof i Altvorwerk.
W 1945 r. wraz z mężem założyła Teatr Lalki Maski i Aktora w Krakowie. W latach 1949-1975 była dyrektorem Groteski. Przez lata współtworzyła wizję artystyczną tego teatru, nie tylko jako jego dyrektor, ale także jako scenograf i reżyser.
Według ludzi teatru, Zofia Jaremowa była jedną z pionierek nowoczesnego myślenia o sztuce lalkarskiej w powojennej Polsce. Jej twórczość i osobowość artystyczna znacząco wpłynęły na rozwój polskiego teatru plastycznego.
- Była twórcą niezapomnianych spektakli teatru aktora, maski i lalki, które na zawsze przeszły do historii osiągnięć polskiego teatru, osobą przez całe życie oddaną teatrowi i wymagającą od siebie teatru najwyższego poziomu artystycznego - mówi kierownik literacki Teatru Groteska Zuzanna Głowacka.
