Szlakiem piwosza

Każdą wizytę zaczynam od stouta w angielskim pubie na Małym Rynku. „Był to jeden z najmniejszych pubów w mieście – zaledwie dwie salki niewiele większe niż bawialnia w typowym bliźniaku. W pomieszczeniu od frontu było zwykle tłoczno, bo trzy, cztery osoby już robiły tam tłok. W tylnej sali stały stoły i krzesła – Rebus usadowił się w najciemniejszym kącie, z dala od okna. Ściany były pomalowane na ten sam odcień żółci co wtedy, gdy odkrył go trzydzieści lat temu”. Tak opisuje ulubiony pub swojego bohatera Johna Rebusa Ian Rankin, najpoczytniejszy w tej chwili pisarz na Wyspach, dwukrotny zdobywca Złotego Sztyletu dla autora najlepszej powieści kryminalnej.

Oprócz specyficznej atmosfery pubu lubię angielskie piwo, ale Angolom bardziej smakuje polskie. Piją je hektolitrami jak smoki – co widać, słychać i czuć.

A mogliby to wszystko robić gdzie indziej. Na Rynek chodzi się przecież na spacer po mszy świętej w kościele Mariackim lub u św. Anny. Tak myślimy, dlatego się oburzamy. Zapominamy, że między hordami tatarskimi a hordami angolskimi zalewającymi Rynek Główny pojawiali się na nim nie tylko straszni mieszczanie. „Minęli typową dla tej ulicy parę, czyli przysadzistego, łysego gnoma z towarzyszką w ażurowych rajstopach i kozakach. Dziewczę drżało z zimna w kurtce zasłaniającej jedynie biust, a całkowicie odsłaniającej nagi, spieczony brzuch, ozdobiony kamieniem wielkości kurzego jaja”. Tak charakteryzuje ludzi z Szewskiej ulicy – odnogi Rynku – w swoim kryminale „Noc z czwartku na niedzielę” Gaja Grzegorzewska.

No tak, ale gnom mówi po polsku i nie zwraca gadaniem na siebie uwagi. Może warto dać na tacę, żeby na Rynku nie wylądowali kibole którejś z piłkarskich drużyn grających akurat mecz w Krakowie. Bo nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

Zresztą mogą też zostać uruchomione tanie połączenia z Australią. A Australijczycy to przecież potomkowie najgorszych wyrzutków. Gdy pojawią się na Rynku, Angole będą już w Tallinie.