Spektakl wyreżyserowany przez Grzegorza Jarzynę na podstawie książki Doroty Masłowskiej zostanie pokazany aż czterokrotnie od 6 do 9 czerwca, na zakończenie sezonu warszawskiego teatru.
Początek spektaklu przypomina ścianę straceń. Pierwszy ruch jaki pojawia się na scenie to jazda Małej Metalowej Dziewczynki na rowerze i Osowiałej Staruszki na wózku inwalidzkim w stronę widzów. Wszystko odbywa się przy dźwiękach werbli, podobnych do tych, które słyszymy na apelu poległych. Pompatyczny dźwięk szybko miksuje się z odgłosem samolotu i rockowej gitary. Martyrologia odbywa się w blokowisku, w jednopokojowym mieszkaniu trzypokoleniowej rodziny. Wyłania się ona na scenie dzięki komputerowym wizualizacjom rzuconym na puste ściany. Spektakl przedstawia konfrontację pokoleń – tego który widział sens ginąć „za sprawę", z tym które ledwo rozumie pytanie o to.
Akcja inscenizacji odbywa się nad głową pokolenia matki i sąsiadki, kompletnie straconego, zmielonego przez PRL. Jedynym miejscem, w którym spotykają się bohaterowie „Między nami" jest symboliczny śmietnik. Zrównanie martyrologii pokoleń odbywa się bez gloryfikacji, nie wprost, ale poprzez zaprzeczenia. Z podwórkowego gadania i bełkotu, totalnego nieporozumienia w jakim żyją bohaterowie, Jarzyna i Masłowska wygenerowali rozmowę o polskiej historii, ale bez IV i III RP, braci Kaczyńskich, IPN-u czy Muzeum Powstania Warszawskiego.
Prapremiera „Między nami dobrze jest" odbyła się w marcu 2009 r. w berlińskiej Schaubühne am Lehniner Platz. Jego międzynarodowe przyjęcie było wyjątkowo dobre: "Między nami dobrze jest" nie jest wcale "narodową odświętną mszą, lecz satyrycznym świniobiciem, w którym Masłowska znów rysuje ponury obraz współczesnej Polski... Dzięki magicznej inscenizacji Grzegorza Jarzyny z ekranami wideo, na których można podwoić wszystkie postaci i wyczarować przedmioty, nawet karykatury elit zyskują romantyczny wymiar, jakiego nie miały w tekście" – pisał Die Welt. Od tego momentu spektakl Grzegorza Jarzyny zebrał entuzjastyczne recenzje na wielu zagranicznych scenach, między innymi w Moskwie, Helsinkach, Słowacji, Mińsku, Madrycie i Brukseli.
