Pazerny fiskus i stopa Kowalczyk

„Rzeczpospolita" o zmiennej miłości skarbówki do twórców, „Dziennik Gazeta Prawna" o kolejnych wątkach infoafery, „Gazeta Wyborcza" o dzisiejszym starcie Kowalczyk w Soczi, „Puls Biznesu" o zmianie szefa drogowej dyrekcji, „Parkiet" o sieci drogerii, która chce podbić rynek ze wsparciem sióstr Radwańskich, „Fakt" o łysieniu Magdy Gessler, a „Super Express" o Trynkiewiczu. Takie są dziś jedynki ogólnopolskich dzienników.

„Rzeczpospolita" w czołówkowym tekście alarmuje, że rząd na oślep szukając pieniędzy uderza w kolejną grupę podatników. Chodzi o twórców, którzy mają firmy – aktorów, dziennikarzy, sportowców – i ich honoraria. Otóż, jak pisze „Rz" dotąd urzędnicy skarbówki wskazywali, że są one przychodem artysty-przedsiębiorcy. Można wpisać w koszty wydatki związane z działalnością i wybrać liniowy podatek 19 proc. Teraz nagle zmienili zdanie i każą traktować honoraria jako odrębne źródło dochodów. To oznacza, że podatek może sięgnąć 32 proc. Wcześniej fiskus ograniczył twórcom 50-proc. koszty uzyskania przychodów.

Prawnicy wskazują, że już dziś swoje rozliczenia muszą korygować tysiące twórców. A nadzieją dla nich mogą być sądy administracyjne. Tyle, że ta oliwa jest bardzo nierychliwa.

Na ważny aspekt sprawy wskazuje cytowany przez gazetę znany rajdowiec Krzysztof Hołowczyc, który mówi, że sportowiec w krótkim czasie musi zarobić na całe życie i to trzeba także wziąć pod uwagę.

„Gazeta Wyborcza" na jedynce stawia na emocje olimpijskie. „To moja stopa" woła, na pierwszy rzut oka trochę dziwnie, główny tytuł. Nadtytuł informuje, że Justyna Kowalczyk walczy dziś o olimpijski medal. A dopiero drugie zdanie lidu przypomina, że nasza medalowa nadzieja pobiegnie ze złamanymi kośćmi stopy. Wyciągnięte do tytułu słowa to cytat z Kowalczyk, która łatwo poddać się nie zamierza. Szczerze? Bardziej przekonuje mnie tytuł ze sportu „Rz": Ani słowa o stopie.

„Gazeta" od razu spekuluje też, że mogą to być ostatnie igrzyska Kowalczyk (dopiero w „Fakcie" widzę, że sama miała tak powiedzieć). Być może tak, ale nie wiem, czy taka zbitka wychodzi tekstowi na dobre. Dziś trzymamy kciuki za naszą biegaczkę. Najważniejszy jest wynik tu i teraz. A na spekulacje o przyszłości będą aż cztery lata do kolejnych igrzysk. Co mówi sama Justyna? Polecam rozmowę w „Rz".

O kolejnym wątku infoafery pisze na jedynce „DGP". Wskazuje, że amerykańskie koncerny stworzyły system korumpowania Polaków odpowiedzialnych za cyfryzację kraju. To doniesienia bulwersujące. Niestety, zasięg tej historii wskazuje, że finał sądowy zobaczymy, optymistycznie licząc, za jakieś 10 lat... (Bardzo optymistycznie. Drobiazg przy tym, czyli sprawa zadośćuczynienia dla córki Cimoszewicza, nie ma finału, mimo że sprawa jest z 2005 roku, o czym pisze dziś „Rz"). Sama praktyka nowa nie jest. Jakże głośne były sprawy koncernów niemieckich czy koreańskich, które miały specjalne fundusze i konta do „załatwiania" spraw.

Jedynki „kolorówek" specjalnie nie zaskakują. Trynkiewicz, to jasne. Ale najbardziej zaskoczyła mnie – jako nie-codziennego czytelnika tych periodyków – żywotność Katarzyny W. Temat jest nie do zdarcia, a w każdym razie obie gazety nie dają czytelnikom o nim zapomnieć.

Kronikarski obowiązek przejrzenia jedynek i spojrzenia „poważnego" wypełniony. Co jeszcze zaciekawiło mnie w gazetach?

W „Rz" to, że narkotykowi kurierzy przesiedli się do rejsowych autobusów jeżdżących z Holandii do Polski. Coraz częściej takiego zarobku szukają bezrobotni. No i brzmiące jak przepowiednia słowa uznanego astronoma, że w ciągu 25 lat znajdziemy w kosmosie inteligentne życie.

Na stronach ekonomicznych – jako wszechstronnego użytkownika dróg (kierowca, rowerzysta, pieszy) – zainteresował mnie najbardziej tekst o tym, że wśród motocykli najlepiej sprzedają się te najdroższe. Niestety, śmiem twierdzić, że nie idzie to w parze trendem do niezwracającego uwagi i zgodnego z przepisami przemykania po drogach miast i wsi.