Wysokiemu sądowi życzę wesołych świąt!

W Wigilię i przed świętami w sądach odbywa się niewiele rozpraw. Nie zawsze tak było.

– Dawniej w sądach rejonowych, szczególnie gdy był zalew spraw z oskarżenia prywatnego, posiedzenia pojednawcze wyznaczało się często tuż przed świętami – opowiada sędzia Barbara Piwnik, była minister sprawiedliwości, obecnie w Sądzie Okręgowym w Warszawie. – Dlaczego? Ponieważ była nadzieja, że atmosfera zbliżających się świąt sprawi, że ludzie staną się łagodniejsi i się pogodzą. Czasami to skutkowało. Zwaśnione strony zawierały ugodę.

[srodtytul]Wigilijne łzy babci[/srodtytul]

– Jeszcze w latach 90. nie tak rzadko rozprawy odbywały się w Wigilię. Jedna z nich zapadła mi w pamięć – wspomina sędzia Marek Celej z Sądu Okręgowego w Warszawie. – Sądzony był młody człowiek oskarżony o jakąś kradzież. Na rozprawę przyszła jego sędziwa babcia, która chciała się zobaczyć z wnuczkiem i zabrać na święta do domu.

Chłopak dostał jednak dwa lata więzienia bez zawieszenia, więc wprost z sali sądowej miał być przewieziony do więzienia. – Babcia strasznie płakała, do dziś to pamiętam. Pomyślałem wtedy, że w taki dzień jak Wigilia nie powinno być rozpraw – opowiada sędzia Celej.

Kiedy kilka lat później został przewodniczącym wydziału karnego, zdecydował: w Wigilię i Wielki Piątek procesów nie będzie. Zazwyczaj jednak przed świętami atmosfera w sądach jest lżejsza.

– Przed laty miałem klienta o nazwisku Król. Był to chłoporobotnik, mieszkał gdzieś daleko pod Warszawą, wstawał skoro świt i dojeżdżał codziennie do pracy – opowiada znany adwokat Ryszard Siciński. – Budził się o piątej, więc szósta rano była dla niego już późną porą. Często wtedy do mnie dzwonił. Zwykle mówiłem: proszę później, i następny telefon miałem za 15 minut.

Poranne pobudki mecenas przyjmował zwykle z wyrozumiałością. Ale kiedyś, przed samymi świętami, nie wytrzymał. Odbyła się wówczas taka rozmowa:– Tu Król.

– Jaki król? Może któryś z Trzech Króli? A może król Zygmunt Stary? – dociekał Siciński.

– Pan mecenas też nie młodziutki – odciął się rozmówca.Sprawa, w której Siciński współpracował z Królem, dotyczyła sporu o wieprza. Był nią przejęty do tego stopnia, że kiedy na rozprawie była rota przyrzeczenia i słowa „świadomy wagi”, Król wypalił: „110 kilo”.– Kto? – zapytał sąd.

– Wieprzek, przecież – odparł Król, wprawiając sąd w konsternację.

[srodtytul]Trefna bombonierka[/srodtytul]

W środowisku prawniczym krąży też anegdota o pewnym świątecznym prezencie. 

– Znajomy adwokat otrzymał od swojego klienta dużą bombonierkę – opowiada mecenas Jacek Kondracki. – Ponieważ akurat wybierał się na spotkanie do znajomego, który był sędzią, postanowił mu ją podarować. Wybuchła z tego wielka awantura, bo okazało się, że w pudełku, zamiast czekoladek, była kupa forsy.

Jaki był dalszy ciąg tej historii i co się stało z cenną zawartością, to już tajemnica.

[srodtytul]Życzenia z aresztu[/srodtytul]

Nawet tych, którzy na co dzień są na bakier z prawem, święta wprawiają w życzliwy nastrój, także wobec sądu.