Teatr, wiara i czary polityczne

Za to Michał Karnowski w „Dzienniku” wierzy premierowi, że ten powstrzyma chamstwo Palikota. Twierdzi, że kara, którą Platforma zadała swojemu kontrowersyjnemu posłowi, jest bolesna. „(...) Bolesna, bo odbierająca lubelskiemu prowokatorowi alibi dla jego szaleństw” – pisze. – „ Teraz to wszystko znika i jak znam Palikota - zaboli go to bardziej niż wyrzucenie z partii. Podobnie jak sporo gorzkich słów, które usłyszał wczoraj od kolegów z Platformy. Bo wbrew pozorom panu Januszowi nie jest obojętne, czy widzi półuśmieszki czy autentyczne oburzenie - choćby takie, jakie wczoraj pokazał naprawdę zirytowany Tusk. Bo Palikot to polityk jednocześnie racjonalny i zimny, ale też łasy na pochwały.

Osobiście najbardziej ucieszyły mnie wczoraj właśnie emocje premiera. Bo okazało się, że choć wielu działaczy PO namawiało szefa rządu na kolejne zbagatelizowanie sprawy, na dalsze liczenie, ile procencików przynoszą partii happeningi Palikota, on uznał, że są momenty, gdy interes partyjny można na chwilę odłożyć na bok. Premier, choć ma swój udział w wypromowaniu Palikota, teraz to zatrzymał. Mocny punkt dla niego” – cieszy się Karnowski.

Ech, okazuje się, że teatr polityki jest magiczny a jego aktorzy umieją zaczarować nawet trzeźwo zwykle myślących publicystów.

[ramka][link=http://blog.rp.pl/blog/2009/01/14/igor-janke-teatr-wiara-i-czary-polityczne/]Skomentuj[/link][/ramka]