Postna lekkość bytu

Dziś Środa Popielcowa. W Kościele katolickim zaczyna się okres Wielkiego Postu. Ksiądz Jacek Stryczek, duszpasterz ludzi biznesu wraz z grupą młodych ludzi od godziny 12 do 13 rozdaje w Krakowie suchy chleb posypany popiołem.

Publikacja: 25.02.2009 11:51

Środa popielcowa w Kościele katolickim

Foto: Fotorzepa, Raf Rafał Guz

Jerzy Sadecki

Kto zje chleb dostaje balonik z napisem „Postna lekkość bytu” i postanowieniem wielkopostnym. Na miejsce happeningu wybrano skrzyżowanie ul. Grodzkiej i Placu Dominikańskiego koło budki z kebabem.Jest to kolejna akcja ks. Stryczka. Przed Bożym Narodzeniem siedział przy konfesjonale przed krakowskim supermarketem przypominając,że przygotowanie do świąt to nie tylko szał zakupów.

[b]„Rz” : Po co teraz ten happening? [/b]

[b]Ks. Jacek Stryczek:[/b] Chcę pokazać, że zapomina się o Wielkim Poście. Traktowany jest jako ograniczenie, niepotrzebne obciążenie. Zaniknęły praktyki postne, a jeszcze bardziej poczucie sensu poszczenia.Nasz happening chce pokazać pozytywną wartość postu.

[b]Ograniczenia nadmiernego jedzenia? [/b]

Nie tylko. Post oznacza dobrowolne przyjęcie samoograniczeń, np. dotyczących jedzenia, picia, snu, kontaktu z ludźmi, korzystania z rozrywek. Post może również oznaczać, że zamiast zajmować się swoimi sprawami, poświęcam zyskany czas na modlitwę czy na pracę prospołeczną. Chcę podkreślać, że głównym celem postu jest wyciszenie ciała i umysłu, by móc wsłuchać się w swoje wnętrze, by spotkać się ze sobą, spotkać się z Bogiem.

[b]Jest to tak ważne? [/b]

Bardzo. Przez odżywianie się byle czym i byle kiedy w naszym organiźmie gromadzi się dużo toksyn i niepotrzebnych elementów i trzeba to oczyścić. Podobnie jest gdy żyjemy szybko i bezrefleksyjnie to gromadzimy w sobie zbyt dużo przyzwyczajeń ,nałogów ,toksycznych znajomości, tracimy czas na bezrefleksyjne gapienie się w ekran telewizora.

[b]Co to jest „postna lekkość bytu” [/b]

Ten tytuł happenigu nawiązuje do książki Milana Kundery „Nieznośna lekkość bytu” która pokazuje, że gdy człowiek traktuje życie lekko, staje się ono ciężkie, toksyczne i niszczące. Książka prowadzi przez meandry takiego lekkiego życia aż do samobójstwa. A Kundera podpowiada, że jeśli człowiek bierze odpowiedzialność za to co robi i potrafi głębiej się się do tego odnieść ,zyskuje wówczas niezwykłą lekkość życia. My potrzebujemy POSTU, by życie znowu stało się LEKKIE. By móc na nowo poczuć w sobie moc i chęć do życia potrzebujemy oczyszczenia.