List otwarty w obronie Joanny Lichockiej

Pierwsze oskarżenie wysunął Grzegorz Miecugow, który stwierdził (cytat za „Rzeczpospolitą z 2 lipca): „Zaraz po pierwszym pytaniu Kaczyński posłużył się kartką z cytatami Komorowskiego. Może chciał depeszę wykorzystać w jakimś momencie, ale niewykluczone, że znał wcześniej pytanie”. Tego niezwykle poważnego oskarżenia Grzegorz Miecugow nie poparł nawet śladem dowodu.

W rozmowie z „Gazetą Wyborczą”, opublikowanej 2 lipca, Jarosław Gugała odniósł się do tego twierdzenia, informując, iż Joanna Lichocka pragnęła poznać pytania jego i Katarzyny Kolendy-Zaleskiej. Kontekst, w jakim ta informacja została podana przez Gugałę, nie pozostawia wątpliwości: zawiera się w tym stwierdzeniu sugestia, że i te pytania dziennikarka chciała przekazać sztabowi Jarosława Kaczyńskiego.

Niezależnie od tego, iż podobne bezpodstawne zarzuty powinny i zapewne będą ścigane na drodze sądowej, pragniemy wskazać, że również Bronisław Komorowski podczas drugiej debaty miał przygotowane notatki i informacje. Czy oznacza to, że swoje pytania konsultowali z nim Jarosław Gugała i Katarzyna Kolenda-Zaleska? Budowanie na tak kruchych podstawach równie krzywdzącego zarzutu jest świadectwem nieodpowiedzialności i wrogości wobec Joanny Lichockiej.

Wobec przewijających się w kampanii wyborczej tematów, sztabom obu kandydatów nie było trudno przewidzieć, jakie pytania mogą im zadać prowadzący debatę dziennikarze i odpowiednio się do nich przygotować.

We wspomnianym wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” Jarosław Gugała stwierdził także: „[…] pierwsze pytanie [Lichockiej] było skandaliczne. Na kilometr było widać, kogo wspiera w tej debacie. Złamała wszelkie zasady bezstronnego dziennikarstwa”. Dalej nawołuje: „To nie jest sprawa dla sądu, ale należy ją nagłaśniać i w środowisku dziennikarskim rozpatrzyć. Musimy wskazać kierunki postępowania w tym zawodzie. Proszę się zastanowić, jakie są skutki zamiany bezstronnego dziennikarza w żołnierza frontu ideologicznego”. To ostatnie zdanie brzmi jak wezwanie do środowiskowego ostracyzmu i nieoficjalnego sądu nad dziennikarką.

Pytanie, którym Joanna Lichocka rozpoczęła środową debatę, było istotnie niewygodne dla aktualnie rządzących. Tak już jednak jest, że pytania o stan państwa zawsze mogą być niewygodne dla tych, którzy aktualnie sprawują władzę. Co nie oznacza, że nie należy ich stawiać.

Katarzyna Kolenda-Zaleska zadała podczas debaty pytanie o pogodzenie się z Lechem Wałęsą, specjalnie skierowane i przygotowane dla Jarosława Kaczyńskiego. Podobne pytanie do Bronisława Komorowskiego o pogodzenie się z osobami, które mogły poczuć się przez niego urażone w ciągu ostatnich miesięcy, nie padło. Czy to powód, aby nazywać ją „żołnierzem ideologicznego frontu”? Jarosław Gugała pozwolił sobie na pouczanie dyskutantów w kwestii porażki systemów socjalnych na świecie, choć – jak sam twierdzi – „myśmy w tej debacie nie byli komentatorami, tylko moderatorami”. Jeśli tak, to sam Gugała z roli moderatora znacząco wyszedł.

Joanna Lichocka pada ofiarą skandalicznych oskarżeń. Próbuje się zorganizować na nią środowiskową nagonkę. Podążając tropem logiki osób, biorących udział w tych działaniach, należałoby je podejrzewać o kierowanie się osobistymi sympatiami politycznymi, w co jednak nie chcemy wierzyć. Podpisali:

Bronisław Wildstein – publicysta

Piotr Semka – publicysta

Michał Szułdrzyński – publicysta