Ludwik Łazarz Zamenhof - Doktor Esperanto
Twórca uniwersalnego języka urodził się 15 grudnia 1859 roku w Białymstoku w wielodzietnej rodzinie żydowskiej. Historycy potwierdzają, że w domu ( przy ul. Zielonej, obecnie Zamenhofa, dziś nieistniejącym) mówiło się w jidysz, spierają się natomiast, czy drugim językiem twórcy esperanto był rosyjski czy polski. Nie kwestionują natomiast, że już w dzieciństwie Zamenhof mógł swobodnie rozwijać swój talent lingwistyczny: ojciec uczył niemieckiego i francuskiego w szkole dla żydowskich dziewcząt, a ulice ówczesnego wieloetnicznego Białegostoku rozbrzmiewały rosyjskim, niemieckim, polskim, jidysz, białoruskim, przyjeżdżali tu Litwini i Tatarzy. Dziesięcioletni Zamenhof napisał nawet dramat „Wieża Babel, czyli tragedia białostocka w pięciu aktach”. Już wtedy widać uważał, że główną przyczyną nieporozumień i sporów między ludźmi jest bariera językowa.Ludwik Łazarz Zamenhof - Doktor Esperanto
W 1873 roku rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie Ludwik stworzył w 1878 roku pierwszą, prymitywną wersję swojego języka lingwe uniwersala. Nie został jednak językoznawcą, lecz okulistą (studia w Moskwie, Warszawie, Wiedniu), choć bardziej niż praktyka lekarska pociągały go języki obce. W 1885 roku ukończył projekt opartej (w przeciwieństwie do większości tworzonych do tej pory, całkowicie sztucznych) na językach narodowych mowy. Na ogłoszenie drukiem swoich idei musiał jednak czekać dwa lata: 26 lipca 1887 roku pod pseudonimem Doktoro Esperanto (mający nadzieję) wydał w końcu po rosyjsku „Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny”, a niedługo potem ukazały się polskie, francuskie, niemieckie i angielskie wydania. Esperanto stopniowo zyskiwało sobie zwolenników – pierwszy klub esperancki powstał w Norymberdze, pierwszy Światowy Kongres Esperanto odbył się w 1905 roku w Boulogne-sur-Mer. Zamenhofa entuzjastycznie podejmowano we Francji, w Anglii, w Ameryce, otrzymywał odznaczenia państwowe. Rozwijała się literatura esperancka – jeszcze przed pierwszą wojną ukazał się przekład „Pana Tadeusza” (jedyny, w którym epopeja zachowała trzynastozgłoskowy wiersz), sam Zamenhof przetłumaczył Stary Testament. W 1913 roku był kandydatem do Nagrody Nobla. Zmarł 14 kwietnia 1917 roku, pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.
Na całym świecie dziś imię Zamenhofa noszą place, ulice, szkoły, Zamenhof i Esperanto – to nazwy dwóch planetoid pomiędzy Jowiszem a Marsem. Powstają także upamiętniające go tzw. ZEO (Zamenhof – esperanto - objekto) – medale, monety, znaczki pocztowe. 15 grudnia obchodzony jest Dzień Zamenhofa, nie zanikła też tradycja światowych kongresów esperanckich.
