Naukowcy odkryli "wędrujące" czarne dziury

W niemal połowie z 13 galaktyk karłowatych, w których mają znajdować się czarne dziury, są one zlokalizowane prawdopodobnie poza centrum galaktyki co bardzo rzadko zdarza się w przypadku większych galaktyk, takich jak Droga Mleczna. Zdaniem autorów badań w połowie tych przypadków mamy do czynienia z "wędrującymi" czarnymi dziurami, które znajdują się na obrzeżach galaktyk.

Taka lokalizacja czarnych dziur może świadczyć o tym, że galaktyki, w których się znajdują, na którymś etapie rozwoju zderzyły się z inną galaktyką, co doprowadziło do wypchnięcia czarnej dziury na ich obrzeże.

- Mamy nadzieję, że badanie tych czarnych dziur i ich galaktyk da nam obraz tego, jak podobne czarne dziury powstawały w czasach wczesnego Wszechświata i jak rosły, w wyniku połączeń galaktyk przez miliardy lat, co doprowadziło do powstania supermasywnych czarnych dziur, które dziś spotykamy w większych galaktykach i których masy osiągają wielkość kilku milionów lub miliardów mas Słońca - podkreśliła Reines.

Astronomowie są obecnie zgodni, że galaktyki wielkości Drogi Mlecznej lub większe od niej, mają w swoim centrum supermasywną czarną dziurę.

Istnieje jednak niezliczona liczba gwiazdowych czarnych dziur, o masie od 10 do 24 razy większej od Słońca. Tylko w naszej galaktyce jest ich od 10 milionów do nawet miliarda. Istnieją też czarne dziury o średnich rozmiarach.

Astronomowie wciąż nie wiedzą dokładnie czemu czarne dziury mają tak różne rozmiary, ani jak doszło do powstania pierwszych czarnych dziur. Obserwowanie czarnych dziur w galaktykach karłowatych, które prawdopodobnie przypominają "pierwotne" czarne dziury, może pomóc w lepszym poznaniu tych ciał niebieskich.