Ofensywa Ukrainy w obwodzie charkowskim: Dlaczego Rosjanie uciekają

Czytaj więcej

Świat

Wojna Rosji z Ukrainą. Dzień 201

24 lutego Rosja rozpoczęła pełnowymiarową inwazję na Ukrainę. Minister obrony Ołeksij Reznikow pr...

Przez pół roku Ukraińcy nie dali się zwyciężyć, teraz zaczęli sprawdzać, czy rosyjska armia podatna jest na klęskę. Rosyjskie dowództwo zdawało sobie sprawę z ewentualnego zagrożenia na froncie na wschód i południowy wschód od Charkowa. Dlatego na półtora tygodnia przed ukraińską ofensywą Rosjanie sami uderzyli w tym rejonie, kierując się na Czugujew. Ukraińcy odparli ich, choć z pewnym trudem.

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

Ukraina: Powolny koniec ofensywy

Niespodziewany, ukraiński atak we wschodniej części frontu kończy się po pięciu dniach dotarciem...

Kłopoty Ukraińców z powstrzymaniem ataku uspokoiły rosyjskich generałów. Zaczęli więc gorliwie wykonywać rozkaz Władimira Putina, by do 15 września zdobyć cały Donbas. Przewozili tam swoje oddziały z frontu pod Charkowem. Niewykonanie prezydenckiego polecenia groziło im dymisjami, za to wykonanie zgubiło armię.

Ukraiński atak spadł na osłabione linie rosyjskiej obrony. Szybko się okazało, że nie ma tam odpowiednika ukraińskich obrońców Mariupola. Nie było chętnych do bohaterskiej walki i pewnie śmierci, nie bronili żadnego miasta, uciekając po kolei ze wszystkich. Bez wątpienia swoją rolę odegrało zaskoczenie, gdy nagle spychani od pół roku z kolejnych pozycji ukraińscy żołnierze ruszyli do ataku. Jak i liczebna przewaga atakujących.

Ale szybkość ataku (i ucieczki) ukazała znacznie poważniejszy problem. Unaoczniły go na zapleczu tłumy kolaborantów, którzy wraz ze swymi rodzinami runęli w stronę rosyjskiej granicy na pierwszą wieść o ukraińskiej ofensywie. Mimo że znajdowali się ponad 100 i więcej kilometrów od frontu.

To pokazało, jak bardzo tymczasowo wszyscy oni przyjmowali stan rosyjskiej okupacji. Te wszystkie propagandowe zaklęcia „Jesteśmy tu na zawsze” czy „Jesteśmy jednym narodem”. Gdzieś w głębi duszy wszyscy ci „szefowie administracji”, „naczelnicy wydziałów”, ale też żołnierze na froncie – szukający szybkiego zarobku i polujący na pralki czy lodówki – musieli przeczuwać, że solidnie z wierzchu wyglądająca okupacyjna władza jest tylko na chwilę.

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

Think tank z USA: Rosjanie wycofują się z Kyseliwki, w pobliżu Chersonia

"Ukraińska kontrofensywa na południu nadal ma znaczący wpływ na rosyjskie morale i potencjał mili...

Żołnierze musieli również zdawać sobie sprawę, że są w innym i nienawidzącym ich kraju, choć tak bliskim im językowo i kulturowo. „Bez gazu i bez was? Bez was. Bez światła i bez was? Bez was. Bez wody i bez was? Bez was. Bez jedzenia i bez was? Bez was” – brutalnie wytłumaczył Rosjanom prezydent Zełenski uczucia, jakie żywią dla nich Ukraińcy.

Ukraina bowiem już dawno rozstała się z Rosją, problem w tym, że dawna kolonialna metropolia nie chce tego zrozumieć i rozstać się z nią. W przeciwieństwie do swoich żołnierzy i kolaborantów Kreml nadal uważa, że walczy z „bandami neonazistów”, i taką narrację narzuca rosyjskiemu społeczeństwu.