Piotr Semka o zagrożeniu terrorystycznym w Niemczech

Alert antyterrorystyczny w Niemczech trwa. Władze informują jedynie ogólnikowo, że są w posiadaniu informacji nakazujących pilne zaostrzenie środków bezpieczeństwa. Te „środki” najbardziej rzucają się w oczy na dworcach kolejowych i w portach lotniczych, pod postacią policjantów z psami i pistoletami maszynowymi na wierzchu.

Jak dotąd - chwała Bogu - nic złego się nie stało.

Ale stan podwyższonego napięcia w naturalny sposób przełożył się na interesującą dyskusję polityczną. Politycy pytają, jakiej pomocy w takich chwilach państwo może oczekiwać od zwykłych obywateli. Inni niepokoją się z kolei jak taki – niezadekretowany wprost - stan wyjątkowy może wpływać na demokrację.

Ta dyskusja w RFN ma już swoją historię. W latach 70. w czasie wybuchu terroru grupy Baader–Meinhoff lewicowi intelektualiści bili na alarm, że władze, zachęcając do donosicielstwa i zwalczając terror, chcą przy okazji przykroić swobody obywatelskie.

Teraz politycy dywagują, ile należy wymagać w dziele zwalczania terroru od obywateli zwykłych, a szczególnie od obywateli o imigranckich korzeniach.

Bo choć nikt tego nie powie wprost, terror powrócił do Niemiec, inkubując się w dzielnicach imigranckich, a ściślej mówiąc, w społecznościach wyznających wiarę muzułmańską.

Stefan Müller, rzecznik klubu chadecji ds. polityki integracyjnej zaapelował do niemieckich wyznawców islamu w Niemczech, aby przerwali nawyk milczenia i informowali policję w razie zauważenia aktywności fanatyków w meczetach i w swoich społecznościach. Müllera poparło wielu Niemców, którzy w listach i mailach poparli tę ideę, wskazując, że w taki właśnie sposób imigranci najlepiej rozbiją podejrzenia wokół swoich społeczności.

Na prawicy posypały się nawet pomysły, aby religijni przywódcy wspólnot muzułmańskich wypełniali obowiązek – oczywiście obywatelski - sygnalizowania wszelkich niepokojących wypowiedzi czy działań swoich wiernych.

Czy jednak państwo ma prawo zmuszać mułłów, aby byli szpicą inwigilacji policyjnej? – oburzyli się zwolennicy rozdziału państwa od kościoła.

Na takie dywagacje zareagował chadecki szef MSW Thomas de Maizière wyczulony na to, aby dyskusja w tak drażliwym momencie nie poszła za daleko. Minister wezwał do zachowania spokoju i opanowania i ostrzegł przed pojawieniem się atmosfery braku zaufania wobec żyjących w Niemczech muzułmanów. "Nie należy tej debaty wykorzystywać do powiększania braku zaufania" - ostrzegł. Stefan Müller nie zrezygnował jednak ze swoich opinii i zachęcił ok. 2500 gmin wyznawców islamu w RFN do wzmożenia czujności. W wywiadach gazetowych mówi głośno to, co myśli wielu Niemców.

„Dlaczego zagrożenie bezpieczeństwa publicznego ma nie obchodzić również muzułmanów w Niemczech? Gros muzułmanów w Niemczech nie ma nic wspólnego z terroryzmem, ale również we własnym interesie powinni oni zrobić wszystko, by uniemożliwić nadużywania ich religii przez fanatyków".