W myśl owego projektu kandydaci do KRRiT musieliby mieć rekomendację uczelni akademickiej i jakiegoś ogólnopolskiego stowarzyszenia. Z tak wybranej puli Sejm powoływałby trzech członków rady, a Senat i prezydent - po dwóch. Jak łatwo wyliczyć, koalicja PO-PSL bez trudu uzyskałaby większość pięciu do dwóch głosów. Tak wybrana rada miałaby przeprowadzić jawne konkursy na członków rad nadzorczych i zarządów mediów publicznych. Ale i ta marchewka coś brzydko pachnie.
Tempo i sposób zmieniania ustawy do złudzenia przypominają bowiem tak krytykowane przed dwoma laty zmiany sygnowane przez PiS.
Jeszcze bardziej niepokoją pomysły zlikwidowania abonamentu i finansowania mediów publicznych z budżetu ministerstw: Edukacji, Kultury i Spraw Zagranicznych. To dopiero uzależni prezesów tychże mediów od życzeń rządu i jego sugestii kadrowych.
Ale to, czego posłanka Śledzińska-Katarasińska ujawniać nie ma ochoty, znacznie bardziej szczerze stawia koalicjant PO. Szef Klubu PSL Stanisław Żelichowski zapowiedział już rozmowy z Platformą na temat projektu, choć i on uspokajał: “To nie będzie rewolucja, lecz ewolucja, to nie będzie skok na kasę, że iluś ludzi przyjdzie z PSL, a iluś z PO”.
A co się stanie, jeśli do propozycji Platformy zgłosi weto prezydent? Iwona Śledzińska-Katarasińska zawczasu wymachuje solidnym kijaszkiem - zapowiada możliwość wprowadzenia do gmachu na Woronicza komisarza, choć audyt mający sprawdzić ewentualne nieprawidłowości jeszcze się nie skończył.
