Prokurator rejonowy w Ostródzie zaskarżył do sądu administracyjnego kilka zapisów regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Małdyty. W jednym z zakwestionowanych zapisów stwierdzono, że naprawę pojazdów samochodowych poza warsztatami naprawczymi dopuszcza się pod warunkiem dokonywania wyłącznie drobnych napraw pojazdów samochodowych i gromadzenia powstających odpadów w urządzeniach do tego przeznaczonych. Prokurator zarzucił, że przepis ten reguluje materię wykraczającą poza upoważnienie ustawowe.
Czytaj także: Naprawa powypadkowego auta na własną rękę a OC
W odpowiedzi na skargę prokuratura rada gminy przekonywała, że ograniczenie zakresu napraw poza warsztatem i gromadzenie powstających odpadów w urządzeniach do tego przeznaczonych, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia. Jak tłumaczyła, podstawowym wymaganiem skierowanym w stosunku do podmiotów nie mogących się legitymować przymiotem posiadania specjalistycznego zakładu umożliwiającego naprawę pojazdu jest ograniczenie zakresu naprawy i wymuszenie jej ewentualnego wykonania w warunkach gwarantujących osiągnięcie zakładanych przez ustawodawcę celów w zakresie czystości, porządku i gromadzenia odpadów niebezpiecznych, względnie potencjalnie negatywnie oddziałujących na środowisko.
W niedawnym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (sygn. akt II SA/Ol 7/19) z 19 lutego 2019 roku przyznano rację prokuratorowi, i uchylono kwestionowane zapisy regulaminu.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że akty prawa miejscowego, jako źródło powszechnie obowiązującego prawa o ograniczonym zasięgu terytorialnym zajmują określone miejsce w systemie źródeł prawa, który w Polsce zbudowany jest hierarchicznie. Najważniejszym źródłem prawa jest Konstytucja, następnie ratyfikowane umowy międzynarodowe i ustawy. Wszystkie zaś akty wykonawcze (rozporządzenia, akty prawa miejscowego), jako akty normatywne niższego rzędu, winny być zgodnie ze wskazanymi aktami prawnymi wyższego rzędu.
– Wykonawczy charakter aktu prawa miejscowego oraz zasada prymatu nad nim ustawy w hierarchii źródeł prawa obligują organ realizujący ustawową normę kompetencyjną w zakresie tworzenia aktu prawa miejscowego do wydawania tych aktów wyłącznie w granicach upoważnienia ustawowego, celem uszczegółowienia zapisów ustawowych – wskazał WSA.
Zdaniem sądu, prokurator zasadnie zakwestionował zapis dotyczący naprawiania samochodów, bowiem unormowanie to wykraczało poza delegację ustawową zawartą w art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy.
WSA wskazał, iż przepis ten zezwala radzie gminy na określenie wymagań, które muszą zostać spełnione w przypadku mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi. Jak jednak zaznaczono, wymagania te mogą dotyczyć wyłącznie utrzymania czystości i porządku. – Przepis ten nie daje tym samym podstawy do ingerowania przez lokalnego prawodawcę w prawo posiadacza pojazdu samochodowego do władania rzeczą, tak jak to ma miejsce w rozpatrywanym przypadku, gdzie ograniczono to prawo do dokonywania „drobnych napraw", które to pojęcie dodatkowo jest niedookreślone, a więc nie może mieć charakteru normatywnego – stwierdził sąd.
W uzasadnieniu podkreślono, że lokalny prawodawca powinien mieć na uwadze, że treść nakazów czy zakazów obciążających właścicieli lub osoby, którym przysługuje inne prawo do rzeczy, powinna być logiczna, obiektywnie wykonalna, w zakresie niezbędnym do zapewnienia utrzymania porządku w gminie, przez to jak najmniej ingerująca w wykonywanie prawa rzeczowego, które podlega szczególnej ochronie prawnej w Kodeksie cywilnym.
To już IV edycja kongresu dla liderów świata finansów
