„Do szpiku kości” Debry Granik na ekranach polskich kin

Kiedyś chciała zgłosić się do wojska, by wyrwać się z tego miejsca, ale teraz nie może uciec. Walczy o byt swoich bliskich. Właściwie nie wiadomo, skąd bierze się tyle hartu w dziewczynie wychowanej w koszmarnym środowisku, gdzie nie ma pozytywnych wzorów, sąsiedzi patrzą na siebie wilkiem, a każda chałupa skrywa mroczne tajemnice. A jednak szorstkie, trudne życie wśród wykoślawionych ludzi nie pozbawiło Ree wrażliwości i poczucia odpowiedzialności.

Granik zrobiła film fascynujący. Ogromnie wciągający, choć bez gwiazd i efektów specjalnych. Nikt tu nie kokietuje publiczności, w każdym kadrze czuje się prawdę. A przecież ten zapomniany przez Boga i ludzi skrawek ziemi też jest kawałkiem Ameryki – gorszej, wstydliwie skrywanej, w której amerykańskie marzenie przedstawia kartofel wyrwany nieurodzajnej ziemi i wciągana do nosa koka.

W skromnej produkcji zachwyca Jennifer Lawrence. Jeszcze rok temu była mało znaną 19-latką z dorobkiem głównie telewizyjnym. Dziś jest rozchwytywaną aktorką, za rolę w „Do szpiku kości" dostała nominację do Oscara. Jedną z czterech, jakie przypadły filmowi. Akademicy uznali go za jeden z dziesięciu najlepszych obrazów roku, wyróżnili też jego scenariusz i kreację Johna Hawkesa grającego wuja Ree. Uznanie dla ich coraz bardziej niekonwencjonalnych wyborów.