Jestem twój - film pełen namiętności

Dwie siostry. Młodsza Marta, dentystka, przeżywa małżeński kryzys. Starsza Alicja, ekspedientka, zakompleksiona i łaknąca miłości, próbuje – bezskutecznie – podrywać jej męża, biznesmena. Marta nie wie, czego chce od życia, przesypia się z Arturem, bezczelnym, prymitywnym troglodytą, który wyszedł z więzienia i pracuje jako dozorca na jej osiedlu. Jednorazowa przygoda ma poważne konsekwencje: dziewczyna zachodzi w ciążę. Nie chce dziecka, ale postanawia je urodzić i oddać do adopcji. Jednak zaczyna o nie walczyć Artur, wspierany przez swoją matkę.

[wyimek][link=http://www.rp.pl/galeria/9131,11,536223.html]Zobacz galerię zdjęć z filmu[/link][/wyimek]

[srodtytul]Zderzenie światów [/srodtytul]

Streszczenie filmu brzmi jak opis odcinka soap opery. Coś takiego mogłoby się przydarzyć bohaterom polskiego "M jak miłość", amerykańskiego "As the World Turns" czy niemieckiego "Alles was zählt". Samo życie. Ale u Grzegorzka banalne, przewidywalne sytuacje nabierają głębszego wymiaru. Zamieniają się w dramat. W opowieść o namiętnościach, niespełnieniach i tęsknotach ukrytych za fasadą ustabilizowanej i pozornie szczęśliwej egzystencji. O ludziach niedopasowanych do rzeczywistości, tęskniących za miłością, ale jednocześnie nie-umiejących kochać. Grzegorzek pyta: jak za ich grami, maskami, pozami doszukać się prawdy? Dostrzec strach przed samotnością, ból, potrzebę choćby odrobiny harmonii?

[wyimek] [link=http://blog.rp.pl/zkulturanaty/2010/09/03/z-kultura-na-ty/]Z kulturą na Ty - Poleć swoje wydarzenie kulturalne! [/link][/wyimek]

Jednak to tylko jedna warstwa filmu. Inną jest zderzenie dwóch światów: rodem z kolorowego magazynu (Marta mieszka w nowocześnie urządzonym domu z basenem) i z małego zagraconego mieszkania, w którym matka sprzątaczka samotnie wychowywała syna, ledwo wiążąc koniec z końcem.

To ona, zraniona przez życie, a przecież władcza i ambitna, każe Arturowi upomnieć się o córkę. "Pozwolisz, żeby wykorzystały cię te bogate dupki, którym twoja matka sprzątała mieszkania i podcierała zasrane tyłki? Jak nie będziesz walczył o własne dziecko, będziesz mniej wart niż gówno, za jakie cię mają" – wykrzyczy synowi, dla którego szczytem marzeń jest kufel piwa i gra komputerowa. Potem będzie rozkoszować się sytuacją, gdy po raz pierwszy w życiu zdobędzie władzę nad Martą wijącą się w porodowym bólu, gdy nie da jej pojechać do szpitala, opowiadając dowcipy i bezwzględnie cedząc: "Jeszcze nie skończyłam wizyty".

"Jestem twój" to także historia o dojrzewaniu. Arogancki prymityw, który nie zna swojego miejsca i zaczepia młodą dentystkę z domu z basenem, jest kimś innym niż facet w ostatniej scenie gładzący główkę noworodka. Rozhisteryzowana blagierka, przekonana, że wolno jej ranić ludzi, jest kimś innym niż przegrana dziewczyna stojąca samotnie pod ścianą szpitala.

Przejmujący film, także dzięki aktorom, zwłaszcza Dorocie Kolak, Małgorzacie Buczkowskiej i Romie Gąsiorowskiej.

[srodtytul]Wykradanie tajemnic[/srodtytul]

Mariusz Grzegorzek prowokuje, wciąga widza do gry, wytrąca z samozadowolenia. Szkoda, że twórca intrygujących filmów "Rozmowa z człowiekiem z szafy" i "Królowej Aniołów" tak rzadko staje za kamerą. Ale sam mówi:

– Człowiek próbuje uporządkować własne życie, dąży do harmonii i zgody z samym sobą. Ja zawsze miałem skłonności przywódcze i uważałem, że świetnie nadaję się na reżysera. A jak zacząłem robić filmy, okazało się, że jest inaczej. Trudno mi dostosować się do warunków pracy na planie. Dlatego zacząłem uciekać do teatru, medium znacznie bardziej kameralnego.

"Jestem twój" wywodzi się z jego teatralnych doświadczeń, przeniósł bowiem na ekran sztukę Judith Thomson, autorki, której dramaty wystawiał na łódzkiej scenie im. Jaracza. Na pierwszy rzut oka nowy film Grzegorzka wydaje się bardzo teatralny. Akcja w większości toczy się w jednym wnętrzu eleganckiego domu, a bohaterom nie zamykają się usta. A jednak to czyste kino. Kamera podchodzi do postaci tak blisko, jakby chciała zajrzeć im w duszę, odrzeć z masek, dostrzec strach kołaczący się pod pozorami pewności siebie, wykraść najgłębiej skrywane tajemnice.

[srodtytul]Zaproszenie do gry[/srodtytul]

– Widziałem mnóstwo filmów, w których ludzie w pięknych pejzażach jeździli powozami albo pływali po morzu – mówi reżyser. – Realizatorzy mnożyli dynamiczne sceny, a mnie wydawało się to pozbawione energii. A znam obrazy kameralne, proste, rozgrywające się pomiędzy trojgiem bohaterów, które mnie fascynują. Sztuka musi zapraszać widza do gry. Grzegorzek nie mógł znaleźć dystrybutora dla swojego filmu, wreszcie zdecydował się rozpowszechniać go sam. Mówi, że komercja go nie interesuje, potrzebuje artystycznej niezależności i jest gotów zapłacić za nią wysoką cenę. A gdy pytam, czy na następny jego film będziemy znów czekać całą dekadę, odpowiada:

– Może nie... Jak się ma 48 lat, to już nie ma tyle czasu. Trzeba przyspieszyć.

Film

Pozostało 89% artykułu