Wzrost cen akcji miał bezpośrednie przełożenie na bardzo dobre wyniki funduszy w mniejszym bądź większym stopniu inwestujących na giełdzie. Ale również inne fundusze mogą uznać ubiegły rok za udany.

Spośród tych działających na polskim rynku (w sumie 174) tylko siedem nie odnotowało zysków. Gorzej było natomiast z osiągnięciem wyników przekraczających benchmarki (czyli wskaźniki służące do porównań, tak skonstruowane, by odzwierciedlały sposób inwestowania danej grupy funduszy). Okazuje się, że mimo dobrej koniunktury na giełdzie fundusze lokujące środki w akcje średnio wypracowały gorsze wyniki, niż wyniósł wzrost wartości przyjętych przez nas wzorców. Lepiej poradziły sobie fundusze inwestujące bezpiecznie. W każdym badanym okresie (3, 6, 12 i 36 miesięcy) udało się im wypracować wynik lepszy od wzorca.

Kolejny raz potwierdziła się też zasada, że benchmarki łatwiej pokonać w długim okresie, gdy na rynku dominuje tendencja rosnąca. Dużo gorzej jest z ograniczaniem strat w czasie bessy, co pokazuje zestawienie inwestycji trzyletnich.

Już w połowie ubiegłego roku fundusze mogły pochwalić się dwucyfrowymi stopami zwrotu, ale nie miało to większego wpływu na wzrost zainteresowania ze strony klientów. I tak jest praktycznie do dziś. Owszem, saldo wpłat i umorzeń jednostek jest teraz dodatnie, ale do rekordów z 2007 roku jeszcze dużo brakuje. W całym ubiegłym roku bilans wpłat i umorzeń był taki, jaki w czasie hossy notowano w ciągu miesiąca.

Taka sytuacja powinna być dla rynku korzystna. Lepszy jest bowiem powolny, ale stabilny przyrost nowych środków niż gwałtowny szturm kupujących, bo wtedy wzrost napędzany jest sztucznie.

Warto zwrócić też uwagę, że poza nielicznymi wyjątkami fundusze nie promowały swoich produktów. Niewykluczone, że z powodu kryzysu towarzystwa mają mocno ograniczone środki na dużą kampanię reklamową. Wstrzemięźliwość trudno bowiem wytłumaczyć brakiem wiary zarządzających w trwałość trendu wzrostowego, bo przeświadczenie, że poprawa jest stała, okazuje się dość powszechne.

Oby nie powtórzył się scenariusz z 2007 r., kiedy to kampanie promocyjne zaczęły napędzać klientów do funduszy wtedy, gdy cena jednostek była już bardzo wysoka. Skończyło się to dotkliwymi stratami. Inwestorzy do tej pory nie mogą się z nich otrząsnąć.

[ramka]Piotr Zagała, zarządzający Idea TFI

Obecnie sytuacja na rynkach jest taka, że można wybrać dobrze rokujące spółki. Trudno co prawda znaleźć akcje skrajnie niedowartościowane, ale też nie można powiedzieć, że są zbyt drogie. Podwyższone wskaźniki wyceny mają uzasadnienie wtedy, gdy krótkoterminowe stopy procentowe są na niskim poziomie. Gospodarka wchodzi w cykliczne ożywienie, co sprzyjać będzie poprawie wyników przedsiębiorstw. Perspektywy dla rynku akcji są więc dobre. Na rynkach rozwiniętych nie wróży to dobrze obligacjom. Inaczej jest w Polsce. Poprawa koniunktury i zmniejszenie deficytu budżetowego mogą ograniczyć podaż obligacji Skarbu Państwa. Jednocześnie zwiększony apetyt na ryzyko może zachęcić zagranicznych inwestorów do wchodzenia na nasz rynek. Paradoksalnie więc w okresie podwyżek stop procentowych rentowność długoterminowych obligacji może spaść (spadek rentowności to wzrost kursu). Rok 2010 może więc być dobry dla posiadaczy akcji i obligacji. Pewnie nie tak dobry jak 2009 r., ale można liczyć na dwucyfrowe stopy zwrotu.

w.i.[/ramka]

[ramka]Krzysztof Samotij, prezes zarządu Arka BZ WBK TFI