Warren Buffett kpił w jednym z raportów, że teoria rynku efektywnego oddaje mu tak wielką przysługę, iż skłonny byłby dotować miejsca, gdzie się ją wykłada. Dla niego możliwość zarobku bierze się z niskiej ceny akcji, a jej głęboki spadek ogranicza ryzyko. Inaczej niż w teorii, gdzie zwykle definiujemy je jako zmienność cen akcji. Dla Buffetta dywersyfikacja stanowi ochronę przed ignorancją. By nie wypaść gorzej niż rynek, można kupić wszystko.
Ale jemu nie o to chodzi. Dlatego stosuje politykę koncentrowania portfela i – jak twierdzi – dzięki temu obniża ryzyko, mając czas na swoje spółki i ułatwiając sobie zarządzanie portfelem. To fundament jego inwestycji. Z teorii i praktyki wiemy, że portfel udaje się całkiem dobrze zdywersyfikować, bazując na kilku – kilkunastu inteligentnie dobranych aktywach. Może więc nie ma potrzeby kupowania wszystkiego, co jest dostępne na rynku, a portfel Berkshire Hathaway jest lepiej zdywersyfikowany, niż by się wydawało? Buffett dobrze rozumie psychologiczne mechanizmy inwestowania i wplata je do praktyki.
Od inwestycji portfelowych zmierza coraz częściej do bezpośrednich przejęć całości spółek, zachowując ideę inwestowania skoncentrowanego. Jest wierny zasadzie inwestowania w dziedziny, które dobrze zna. Nie przypadkiem też rozszerza swoją ofertę na rynku ubezpieczeń w kluczowych momentach narastania kryzysu finansowego.
Robert Hagstrom pokazuje Buffetta z mniej znanej strony – z inwestycji na rynku obligacji. Ich udział w portfelu Berkshire Hathaway wzrósł w okresie ostatnich kilkunastu lat z 20 do około 30 proc. parę lat temu. Tu też Buffett jest wierny swojej zasadzie inwestowania w papiery niedowartościowane, z dużym potencjałem dochodowym – pozornie tylko spekulując, zważywszy na akceptowane ryzyko.
Chciałbym przytoczyć opinię Buffetta wypowiedzianą niedawno na konferencji Fortune w Waszyngtonie: „Jest całkiem jasne, że akcje są teraz tańsze niż obligacje, lecz relacja ta się zmieni, gdy zostanie odbudowane zaufanie do gospodarki. Wielu inwestorów popełnia dziś błąd, kupując obligacje, gdy ich rentowość jest tak niska. Kiedy wróci zaufanie, nie będą mogli ich sprzedać w tych cenach. Wtedy powrócę”. Wygląda na to, że jego opinia jeszcze raz się sprawdzi. Pytanie tylko – jak szybko?
