W przypadku osób chorych na cukrzycę, ale także i zdrowych, liczy się jakakolwiek forma ruchu, w której pracują mięśnie. Nieważne, czy jest to siłownia, czy jogging, czy po prostu regularne spacery. W czasie, kiedy mięśnie pracują, spalają dodatkowo glukozę bez użycia insuliny – wyjaśnia w rozmowie z „Rzeczpospolitą” profesor Krzysztof Strojek, konsultant  krajowy w dziedzinie diabetologii.

Przyczyną stanu przedcukrzycowego i cukrzycy jest m.in. oporność tkanek na insulinę, a praca mięśni powoduje, że tkanki są bardziej na nią wrażliwe. Pod wpływem wysiłku organizm lepiej spala glukozę, co zmniejsza ryzyko cukrzycy.

–  Siedzący tryb życia i niezdrowe odżywianie są najważniejszymi czynnikami powodującymi wzrost liczby pacjentów z cukrzycą typu 2 i problemami sercowo-naczyniowymi, takimi jak zawał serca” -  powiedział doktor Hareld Kemps, kardiolog w Centrum Medycznym Máxima w Veldhoven w Holandii.

Jeden na jedenastu dorosłych na świecie cierpi na cukrzycę, z czego 90% to cukrzyca typu 2. Główną przyczyną zgonów w grupie pacjentów z cukrzycą typu 2 są problemy sercowo naczyniowe wywołane powikłaniami.

W magazynie ESC, Europejskiego Stowarzyszenia Kardiologii Prewencyjnej, przedstawiono praktyczne zalecenia dla lekarzy, jak należy motywować pacjentów aby włączyli aktywność fizyczną do ich codziennej rutyny. Jak wyznaczyć im cele i jak opracować zindywidualizowany program treningów wysiłkowych aby te cele osiągnąć.

– Samo doradzanie pacjentom, co zazwyczaj robią lekarze, nie wystarczy – powiedział dr Kemps, który jest głównym autorem artykułu. Według niego, pacjenci muszą być świadomi współistniejących chorób, ryzyka ćwiczeń fizycznych i osobistych preferencji. Tym muszą zająć się klinicyści. Należy jednak uruchomić również decydentów medycznych, aby zapłacili za te programy. Ich wprowadzenie będzie opłacalne w dłuższej perspektywie.

Osiąganie konkretnych celów ma zazwyczaj charakter motywacyjny. – Dla osoby starszej może to być wspinanie się po schodach w domu lub chodzenie do supermarketu - osiągnięcia, które naprawdę poprawią jakość jej życia  – powiedział dr Kemps.

W pierwszym kroku, pacjenci powinni udać się do lekarza w celu uzyskania zindywidualizowanego planu. Oczywiście mogą też podjąć działania bez uprzedniego kontaktu z lekarzem, takie jak skrócenie czasu siedzenia czy umiarkowane ćwiczenia fizyczne, jak spacer czy jazda na rowerze.

Długoterminowe trzymanie się zasad można poprawić poprzez wyznaczanie mierzalnych celów i dostosowywanie planów ćwiczeń do preferencji pacjentów. Możliwe jest również zastosowanie mobilnych urządzeń monitorujących, które następnie są kontrolowane przez personel medyczny w celu uzyskania informacji zwrotnej.

Cele kliniczne, czyli popraw sprawności krążeniowo-oddechowej i kontrola glikemii, poprawiają się wraz z treningiem fizycznym. Zmiany te można zmierzyć, ale łączą się tez bezpośrednio z lepszym samopoczuciem, mniejszą zachorowalnością i śmiertelnością. Ćwiczenia pomagają obniżyć ciśnienie krwi.

 – Przerwanie siedzącego trybu życia poprawia kontrolę stężenia glukozy, a zaledwie dwie godziny intensywnego chodzenia tygodniowo zmniejsza ryzyko wystąpienia dalszych problemów z sercem – powiedział dr Kemps.