Wejście w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. nowego Prawa wodnego spowodowało, że gospodarka wodna przestała być jednym z zadań samorządu województwa. Natomiast w świetle ustaw samorządowych, gospodarka wodna nadal pozostaje jednym z zadań jednostek samorządu powiatowego i gminnego. Znajduje to rozwinięcie w art. 403 ust. 1-2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska stanowiącego, że finansowanie ochrony środowiska jest zadaniem tych jednostek samorządowych.
Pozostały te same obowiązki
Od początku 2018 r. zakres tego zadania, w mojej ocenie, zasadniczo nie uległ modyfikacji. Spowodowana wejściem w życie nowego Prawa wodnego zmiana tych przepisów ograniczyła się do usunięcia z ich zdań wprowadzających fragmentu „i gospodarki wodnej". W rezultacie wydawać by się mogło, że do zadań gmin i powiatów należy finansowanie ochrony środowiska, ale już nie gospodarki wodnej. Niemniej jednak wskazane wyżej przepisy w obecnym brzmieniu tak jak dotychczas nakładają na jednostki tych szczebli samorządu obowiązek finansowania: przedsięwzięć związanych z ochroną wód, działań z zakresu rolnictwa ekologicznego bezpośrednio oddziałujących na stan wód, wspomagania realizacji systemów pomiarowych zużycia wody, przygotowywania dokumentacji przedsięwzięć z zakresu gospodarki wodnej, które mają być współfinansowane ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, a także innych zadań służących gospodarce wodnej. Oznacza to, że katalog obowiązków gmin i powiatów związanych z finansowaniem gospodarowania wodami nie został zmodyfikowany.
Podział środków publicznych
Nie ulega wątpliwości, że realizacji przez samorząd terytorialny działań związanych z finansowaniem gospodarki wodnej powinien towarzyszyć odpowiedni podział środków publicznych. Potwierdza to brzmienie art. 167 ust. 1 Konstytucji oraz art. 9 ust. 2 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, w świetle których wysokość zasobów finansowych samorządu terytorialnego powinna być dostosowana do zakresu jego uprawnień i obowiązków nałożonych przez prawo. Uzupełnieniem tego jest art. 167 ust. 4 Konstytucji wskazujący, że zmiany w zakresie zadań i kompetencji jednostek samorządu terytorialnego następują wraz z odpowiednimi zmianami w podziale dochodów publicznych. W przeciwnym razie wywiązywanie się z obowiązku realizacji takich zadań miałoby ograniczony charakter i stawiałoby pod znakiem zapytania rzeczywiste i prawidłowe ich wykonywanie w imieniu własnym samorządu oraz na jego własną odpowiedzialność.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, z treści art. 167 Konstytucji płynie „nakaz zapewnienia jednostkom samorządu terytorialnego odpowiedniego udziału w dochodach publicznych, tak by możliwa była realizacja ich zadań, jak też zakaz dokonywania takich modyfikacji tych dochodów, które odpowiedniość tego udziału by przekreślały" (wyrok z 3 listopada 1998 r., K 12/98).
Środki przeznaczone na finansowanie zadań samorządu z zakresu gospodarki wodnej dotychczas pochodziły z opłat za korzystanie ze środowiska oraz opłat podwyższonych i administracyjnych kar pieniężnych m.in. związanych z poborem wód i wprowadzaniem ścieków do wód lub do ziemi. Wpływy z tego tytułu stanowiły przychody Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Ich część podlegała obowiązkowemu podziałowi pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego.