O udostępnienie informacji o ewentualnej współpracy z organami bezpieczeństwa i przekazywanie informacji o swoich współpracownikach wystąpił do IPN Jan Z. Pytał o osobę pełniącą funkcję kierowniczą na wyższej uczelni.
Dyrektor Oddziału IPN w Szczecinie odpisał, że w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej jest to niemożliwe. Regulują to ustawa z 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów i ustawa z 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej (...). Z dokumentami w zasobie archiwalnym IPN można się zapoznać na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1–3 ustawy o IPN. A więc w celu badań naukowych i publikacji w mediach.
W skardze na bezczynność złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Jan Z. domagał się wydania orzeczenia, że informacja o nauczycielu akademickim, zwłaszcza pełniącym funkcje kierownicze w publicznej uczelni, jest informacją publiczną.
W odpowiedzi na skargę dyrektor oddziału IPN poinformował, że równolegle z decyzją odmawiająca Janowi Z. udostępnienia informacji publicznej pozytywnie rozpatrzono jego wniosek o wgląd w dokumenty na postawie art. 30 ustawy o IPN. Dokumenty te zostały mu już udostępnione. Artykuł 30 przewiduje, że każdy ma prawo wystąpić z wnioskiem do IPN o udostępnienie do wglądu dotyczących go dokumentów.
WSA stwierdził, że w tego rodzaju sprawach nie obowiązuje ustawa o dostępie do informacji publicznej, tylko ustawa lustracyjna oraz ustawa o Instytucie Pamięci Narodowej. Zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy lustracyjnej każdy ma prawo wystąpić do IPN o udostępnienie kopii akt sprawy lustracyjnej zakończonej prawomocnym wyrokiem sądowym. Według przepisów ustawy o IPN dostęp do dokumentów z jego zasobów można uzyskać jako wnioskodawca zainteresowany osobiście albo do prowadzenia badań naukowych i publikacji medialnych. Wniosek Jana Z. mógł być rozpoznany wyłącznie według reguł wskazanych w ustawie lustracyjnej i ustawie o IPN – stwierdził sąd, oddalając skargę.
